Spanje
Blijf op de hoogte en volg Pieter en Trudy
06 Augustus 2012 | Spanje, Pamplona
2-8-12 Een stuk lichter. Rustdag in St. Jean Pied de Port. René
om 7.00 uitgezwaaid, hij gaat vandaag de krachttoer wagen. Dat zal wel los lopen met hem. Fijne kerel! We zijn al vroeg in de stad. Het stadje is nu veel leuker zonder de toeristen en het drukke verkeer. We spitten onze rugzakken uit en er gaat zeker 4 á 5 kg. straks richting Nederland. Ineke, jullie weten wel, met wie we in april 10 dagen hebben opgelopen, is met haar man, met de auto op de terugreis naar Nederland en komt even langs. Voor haar zit het erop. Het is een gezellig samenzijn en ze heeft nog veel tips voor ons. Zij neemt onze spullen mee naar Nederland. Die halen we later wel weer eens op in Nistelrode. Refuge Caserna zit vol met Spanjaarden, die de camino gaan lopen. We verstaan helemaal niets van het Spaans. Gelukkig fungeert een van hen als tolk. Heel JPdP stroomt vol met camino lopers, dat zal me een drukte gaan geven.
3-8-12 Opzien als tegen een berg. St. Jean Pied de Port naar Roncevalles, 26 km. We beginnen op 200 m. hoogte en klimmen naar de hoogste top op 1430 m. Een psychologische drempel dat is het wel voor ons. Letterlijk en figuurlijk opzien tegen een berg. We laten daarmee meteen Frankrijk achter ons en komen in een heel andere cultuur terecht, Spanje, waarvan we de taal niet kennen. We gaan er maar aan beginnen. Het is bewolkt en al gauw lopen we letterlijk in de wolken. Het is dikke mist en hardstikke koud. Trudy heeft juist nu last van een verkoudheid en klimt daardoor trager. Pieter gaat vooruit. Trudy komt even op het verkeerde pad, maar een herder brengt haar terug met de auto, niks aan de hand. Na een zeer steile afdaling komen we om half vier in Roncevalles aan. We hebben het toch weer voor elkaar gekregen en zijn best tevreden over onszelf. Nog 'maar' 790 km tot Santiago. We logeren in de Refugio de Peregrinos de Roncevalles, een onderkomen met 4 sterren! Het oude klooster van de abdij is gerenoveerd tot pelgrimsonderdak. Wat een luxe en dat voor €10,00 p.p. Alles is wel heel strak georganiseerd. Het leven van een pelgrim is hard. 's Avonds gaan we in de abdij naar de pelgrimsmis (met 5 heren!) en krijgen alle pelgrims de pelgrimszegen, wel indrukwekkend.
4-8-12 De caminofabriek. Een soort 4-daagse maar dan in het groot. De etappe gaat van Roncesvalles naar Zubiri, 21,5 km. Klimmen en dalen over bospaden met overal kwekkende Spanjaarden, Engelsen enz. Met de zware etappe van de dag ervoor nog in de benen stoppen we bij Zubiri. En er zijn er meer die dat doen! We melden ons bij de refugio munnicipal. Dat zijn we zo gewend uit Frankrijk. We krijgen een soort cultuurshock. Honderden mensen worden daar ondergebracht. Weinig sanitair, we zijn het snel beu, als het zo moet gaan, met zoveel mensen, dan stoppen we liever. Dit geeft ons nu niet bepaald een caminogevoel. We gaan op zoek naar een beter plekje en dat vinden we ook. Slapen is er 's-nachts echter niet bij, want er is feest in het dorp tot de volgende morgen. Het leven van een pelgrim is hard.
5-8-12 Zubiri naar Pamplona, 21 km. Vrijwel vlakke etappe, even kans om op adem te komen. De meute heeft waarschijnlijk lang feest gevierd, want we lopen in de rust naar Pamplona, het kan dus wel! Pamplona, de hoofdstad van Baskenland en de stad van de stierenrun door de straten. Mooie oude stad met de kathedraal Santa Maria, die binnen nog mooier is dan buiten. Hoge huizen in smalle straten in allerlei kleuren geschilderd, het geeft een vrolijk aanzien. Gisteren, met al die chaos, waren we van plan de handdoek in de ring te gooien. Vandaag staan we er weer anders in. Smetteloze alberge gevonden en treffen er ook weer onze Spaanse mannen uit JPdP.
6-8-12 Pamplona via Zariquiegui naar Puente la Reina, 24 km. Onuitsprekelijke namen. We lopen door het land van Navarre, een open landschap, heuvelachtig, zonnebloemvelden, graanvelden. Sommige ook zwartgeblakerd. Wijdse gezichten, een lust voor het oog. Opnieuw lopen we wat vooraan in de stoet, het is niet meer zo hinderlijk druk. Op het hoogste punt van de klim, het Alto del Perdon, staan er 2 Hollanders met ' koek en zopie', Jaap en Bert, vrijwilligers van een albergue een aantal kilometers verderop. Even zeer prettig als je gewoon Hollands kan spreken. Wie weet zien we ze nog terug. Ons onderdak is weer helemaal naar het zin en we gaan een pilsje vatten. Als we aan ons biertje zitten fietsen er 2 pelgrims langs. Ziet er echt Hollands uit en ja, ze stoppen. Idi en Koos v.d. Meer uit Roelofarendsveen stellen ze zich voor. Dit is weer een van die leuke ontmoetingen op de Camino. Zij fietsen voor een onderwijsproject in Ghana, waar ze als vrijwilliger speciale banden mee hebben. Weer mensen met een missie! Prachtig vinden we dat. Kijk op www.wijfietsenvoorghana.nl. Het wordt goed besteed.
We treffen heel wat nationaliteiten op ons pad, Spanjaarden, Israeli's, Ieren, Zwitsers, Oostenrijkers, Koreanen, Russen, Japanners. Zo treffen we Martha uit Wenen, Fiona uit Ierland, ga zo maar door. Ursula loopt samen met haar dochter, een Zwitserse van 74 jaar. Ze wilde graag eens de Pyreneeën bedwingen en dat is haar gelukt.
om 7.00 uitgezwaaid, hij gaat vandaag de krachttoer wagen. Dat zal wel los lopen met hem. Fijne kerel! We zijn al vroeg in de stad. Het stadje is nu veel leuker zonder de toeristen en het drukke verkeer. We spitten onze rugzakken uit en er gaat zeker 4 á 5 kg. straks richting Nederland. Ineke, jullie weten wel, met wie we in april 10 dagen hebben opgelopen, is met haar man, met de auto op de terugreis naar Nederland en komt even langs. Voor haar zit het erop. Het is een gezellig samenzijn en ze heeft nog veel tips voor ons. Zij neemt onze spullen mee naar Nederland. Die halen we later wel weer eens op in Nistelrode. Refuge Caserna zit vol met Spanjaarden, die de camino gaan lopen. We verstaan helemaal niets van het Spaans. Gelukkig fungeert een van hen als tolk. Heel JPdP stroomt vol met camino lopers, dat zal me een drukte gaan geven.
3-8-12 Opzien als tegen een berg. St. Jean Pied de Port naar Roncevalles, 26 km. We beginnen op 200 m. hoogte en klimmen naar de hoogste top op 1430 m. Een psychologische drempel dat is het wel voor ons. Letterlijk en figuurlijk opzien tegen een berg. We laten daarmee meteen Frankrijk achter ons en komen in een heel andere cultuur terecht, Spanje, waarvan we de taal niet kennen. We gaan er maar aan beginnen. Het is bewolkt en al gauw lopen we letterlijk in de wolken. Het is dikke mist en hardstikke koud. Trudy heeft juist nu last van een verkoudheid en klimt daardoor trager. Pieter gaat vooruit. Trudy komt even op het verkeerde pad, maar een herder brengt haar terug met de auto, niks aan de hand. Na een zeer steile afdaling komen we om half vier in Roncevalles aan. We hebben het toch weer voor elkaar gekregen en zijn best tevreden over onszelf. Nog 'maar' 790 km tot Santiago. We logeren in de Refugio de Peregrinos de Roncevalles, een onderkomen met 4 sterren! Het oude klooster van de abdij is gerenoveerd tot pelgrimsonderdak. Wat een luxe en dat voor €10,00 p.p. Alles is wel heel strak georganiseerd. Het leven van een pelgrim is hard. 's Avonds gaan we in de abdij naar de pelgrimsmis (met 5 heren!) en krijgen alle pelgrims de pelgrimszegen, wel indrukwekkend.
4-8-12 De caminofabriek. Een soort 4-daagse maar dan in het groot. De etappe gaat van Roncesvalles naar Zubiri, 21,5 km. Klimmen en dalen over bospaden met overal kwekkende Spanjaarden, Engelsen enz. Met de zware etappe van de dag ervoor nog in de benen stoppen we bij Zubiri. En er zijn er meer die dat doen! We melden ons bij de refugio munnicipal. Dat zijn we zo gewend uit Frankrijk. We krijgen een soort cultuurshock. Honderden mensen worden daar ondergebracht. Weinig sanitair, we zijn het snel beu, als het zo moet gaan, met zoveel mensen, dan stoppen we liever. Dit geeft ons nu niet bepaald een caminogevoel. We gaan op zoek naar een beter plekje en dat vinden we ook. Slapen is er 's-nachts echter niet bij, want er is feest in het dorp tot de volgende morgen. Het leven van een pelgrim is hard.
5-8-12 Zubiri naar Pamplona, 21 km. Vrijwel vlakke etappe, even kans om op adem te komen. De meute heeft waarschijnlijk lang feest gevierd, want we lopen in de rust naar Pamplona, het kan dus wel! Pamplona, de hoofdstad van Baskenland en de stad van de stierenrun door de straten. Mooie oude stad met de kathedraal Santa Maria, die binnen nog mooier is dan buiten. Hoge huizen in smalle straten in allerlei kleuren geschilderd, het geeft een vrolijk aanzien. Gisteren, met al die chaos, waren we van plan de handdoek in de ring te gooien. Vandaag staan we er weer anders in. Smetteloze alberge gevonden en treffen er ook weer onze Spaanse mannen uit JPdP.
6-8-12 Pamplona via Zariquiegui naar Puente la Reina, 24 km. Onuitsprekelijke namen. We lopen door het land van Navarre, een open landschap, heuvelachtig, zonnebloemvelden, graanvelden. Sommige ook zwartgeblakerd. Wijdse gezichten, een lust voor het oog. Opnieuw lopen we wat vooraan in de stoet, het is niet meer zo hinderlijk druk. Op het hoogste punt van de klim, het Alto del Perdon, staan er 2 Hollanders met ' koek en zopie', Jaap en Bert, vrijwilligers van een albergue een aantal kilometers verderop. Even zeer prettig als je gewoon Hollands kan spreken. Wie weet zien we ze nog terug. Ons onderdak is weer helemaal naar het zin en we gaan een pilsje vatten. Als we aan ons biertje zitten fietsen er 2 pelgrims langs. Ziet er echt Hollands uit en ja, ze stoppen. Idi en Koos v.d. Meer uit Roelofarendsveen stellen ze zich voor. Dit is weer een van die leuke ontmoetingen op de Camino. Zij fietsen voor een onderwijsproject in Ghana, waar ze als vrijwilliger speciale banden mee hebben. Weer mensen met een missie! Prachtig vinden we dat. Kijk op www.wijfietsenvoorghana.nl. Het wordt goed besteed.
We treffen heel wat nationaliteiten op ons pad, Spanjaarden, Israeli's, Ieren, Zwitsers, Oostenrijkers, Koreanen, Russen, Japanners. Zo treffen we Martha uit Wenen, Fiona uit Ierland, ga zo maar door. Ursula loopt samen met haar dochter, een Zwitserse van 74 jaar. Ze wilde graag eens de Pyreneeën bedwingen en dat is haar gelukt.
-
06 Augustus 2012 - 19:32
Ineke:
Het is jullie toch maar mooi gelukt.handdoek niet in de ring gooien hoor.Jullie maken nog zoveel mooie dingen mee op deze reis.hou vol.wij volgen jullie.
Groetjes
Ineke en ben -
06 Augustus 2012 - 19:36
Nynke:
Fantastisch dat jullie al zover zijn gekomen! en dat bij die warmte, wat een overwinning op jezelf, lijkt me dat.
Stavoren is zoals gewoonlijk, we hebben net het SKS Skutsjesilen gehad, de gebruikelijke bende. Het was redelijk weer en goede wind, dus erg gezellig met muziek op straat na afloop. Bij Max maar 1 ruit gesneuveld, dus dat viel mee.
Groetjes,
Brant en Nynke -
06 Augustus 2012 - 19:52
Korine En Jw:
We genieten elke keer weer van jullie verhalen. De zus van een van onze schoonzusters loopt op dit moment ook. Hierdoor zijn ze ook geintreseerd naar jullie verhalen en belevenissen.
Veel loop en ontmoet plezier!
Grt jw en korine -
07 Augustus 2012 - 10:42
Mieke Wartna:
Hallo lieve schatten,
Wat fantastisch dat jullie al in spanje zijn. Blijf je eigen pad volgen als dat enigszins kan. Het laatste stuk is begonnen. Als ik naar het weer in spanje kijk hebben jullie heerlijk warm weer. Bij ons blijft het kwakkelen. Waar blijft de zon!
Geniet van alle ONTMOETINGEN. Dikke kus Mieke -
07 Augustus 2012 - 15:44
Renske:
Lieve PenT
Geweldig dat jullie door heel Frankrijk zijn heen gebanjerd en nog veel plezier bij het laatste stuk
zet hem op!! XR -
07 Augustus 2012 - 20:02
Willem Van Ameijde:
Niet stoppen hoor.... we kijken iedere keer weer uit naar jullie verslagen ;-)
Succes geniet er van!!!
Carpe Diem!!! -
08 Augustus 2012 - 12:26
Thomas:
Wat geweldig dat jullie al zo ver zijn gekomen, fijn ook dat jullie even belden, heel veel plezier met het laatste deel van jullie gekuier. Zet hem op pap en mam!!! Dikke knuffel van ons.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
