Langs de Rijn

16 mei '14 dag 15
Oberwesel naar Bingen met raderboot Goethe

Ja, een reisje op de Rijn, Rijn, Rijn, lekker in de manenschijn, met een potje bier, aan de zwier enz.
Misschien kennen een aantal van jullie dit lied nog wel.

We hebben een geweldige dag. Stralend weer, lekkere temperatuur. Op weg naar beneden ontmoeten we een aantal Amerikanen uit Californië, die voor 5 maanden een woningruil gedaan hebben met een Duits echtpaar om een deel van Europa te verkennen. Geen slecht idee, toch?

We nemen de tijd, koffie op een terrasje en vervolgens naar de boot.
De kaartjesmevrouw heeft respect voor onze onderneming en we babbelen nog wat met haar. Vlak voordat we op de boot stappen stopt ze ons wat fruit, een flesje water en wat snoep toe. Ze vraagt of we aan haar en haar kinderen willen denken als we in Rome zijn. Ze heet Lilly. Zullen we zeker doen!

We genieten volop van de boottocht over de Rijn. Wat is het hier mooi en dat zo dicht bij huis! Bij het uitzicht vanaf de boot moet ik denken aan de Faller huisjes en de Märklin treintjes, alleen zijn ze hier wèl echt.
Ook de benen genieten van een dagje rustig aan.
In de avond hebben we vanuit onze kamer een sprookjesachtig uitzicht over de Rijn en als dan ook nog de lichtjes aangaan....... fabelhaft!!
Al met al een dag met een *.
Morgen weer aan de bak, ook daar hebben we weer zin in.


17 mei '14 dag 16
Bingen via Dromersheim en Ober Hilbersheim naar Partenheim, 22 km, zonnig en 20 gr.

Ons logeeradres is de Jeugdherberg van Bingen geweest. De jeugdherbergen in deze regionen zijn echt super. Mooie locaties, hypermodern, alles spic & span en met Duitse gründlichkeit georganiseerd. Ook voor jonge gezinnen is het er goed toeven tegen een schappelijke prijs. Het voorzieningen niveau is hoog en de maaltijden zijn prima.

Met de zon hoog aan de hemel lopen we midden door de wijnvelden en vinden met de gps de juiste paden. Leuk om zo eens off the road je weg te vinden. Het is duidelijk te zien dat de spreuk, ze eten me arm en ze drinken me rijk klopt.De villa's van de wijnbouwers zien er wel heel mooi uit, maar met de overige bewoners gaat het ook niet slecht als je de auto's ziet, een Toyota Aygo of iets van die grootte zien we hier niet.

We trekken weer ergens aan de bel voor nieuw koffiewater. In dit geval bij een jong stel, hij Italiaan en zij komt uit Bosnië. Nerma en Giuseppe zijn nieuwsgierig hoe we dit allemaal doen. Uit zorgzaamheid wil Nerma ons een doos koekjes meegeven, die minstens een pond weegt. Uiteindelijk doen we met wat minder. Met Giuseppe oefenen we nog een beetje ons Italiaans. Lieve mensen, die ver van hun geboortegrond een bestaan proberen op te bouwen en wat zal hier allemaal nog aan vooraf gegaan zijn? Ze verdienen ons respect.

In de late namiddag kost het enige moeite om onderdak te vinden. We vragen waar het Pfarrheim is. Uiteindelijk komen we bij de Evangelische Gemeinde terecht. Ook goed. We lopen de poort in, niemand thuis, alles op slot.
Onverrichter zake gaan we weg. Dan maar een pension.
Gelukkig zien we even later een man bij Evangelische Gemeinde binnengaan. We vragen hem of wij er kunnen overnachten. Ja hoor, (na enig aarzelen, deze vraag krijgt hij namelijk niet iedere dag) gelukkig geen probleem.
Ons bedje is weer gespreid in een kerkzaaltje, keuken erbij met alles er op en er aan. Er is weer goed voor ons gezorgd! We gaan weer vroeg slapen.


18 mei '14 dag 17
Partenheim, via Wörrstadt, Biebelnheim naar Gau Odernheim, 22 km. Zonnig en warm.

Vandaag wordt er opnieuw een beroep op Drees gedaan. Boven op een heuvel met een schoon uitzicht bellen we Carie om haar te feliciteren. Nog vele gezonde jaren toegewenst!

Het is zo warm dat de jassen niet aan hoeven. Dank zij de GPS, waar we gelukkig steeds beter mee overweg kunnen, gaat de tocht dwars door velden en wijngaarden omhoog en omlaag. Toch ook veel grote windturbines in het landschap. Zijn wel een storend element vinden wij. Onderweg weer genoeg aanspraak.
Midden op een landweg staat er weer een engel te wachten. Ze heet Gisela en heeft een hond, maar daar zijn wij niet bang voor. De engel vraagt hoe het met het zoeken van onderdak gaat. We leggen haar uit dat we proberen in parochiehuizen onderdak te vinden om de kosten in de hand te houden.
Als het nu niet lukt, zegt ze, bel me dan, dan kom ik jullie halen en slapen jullie bij mij!

We krijgen weer gratis onderdak bij de Evangelische Gemeente. Bijzonder hier is dat de Evangelische Gemeente
en de katholieken één kerk delen. Ze hebben er wel een muur tussen gemetseld!!
Als we ons aanmelden is de pfarrer niet zo toeschietelijk. Maar we zijn onze bleuheid voorbij en vragen of hij geen ruimte heeft om te slapen. Na wat heen en weer gepraat stemt hij toe.
We gaan ook maar eens naar de Evangelische gebedsdienst. Het thema: Singt den Herrn ein neues Lied, meteen aan het St. Servatiuskoor gedacht, jubel maar los. Tijdens de dienst maakt de pfarrer, tot onze verrassing, melding van onze aanwezigheid. Hij is kennelijk inmiddels gewend aan het idee pelgrims over de vloer te hebben.
Maar eerlijk gezegd, geef ons maar de katholieke riten.
In het dorp drinken we een pilsje en eten we nog een broodje khebab. Doet ons denken aan Reims en Chablis ( dit voor de ingewijden).
We bellen onze engel, bedanken haar en melden dat we niet komen. Onze engel wil wel graag een kaartje van ons uit Rome!


19 mei '14 dag 18
Gau Odernheim naar Alsheim en Worms,
15 km gelopen en 15 met de trein. Zonnig en warm.

Heleboel cadeautjes.
Het is T's verjaardag, 64 jaren jong.
Al vroeg op, maar het lukt nog niet om ook vroeg weg te komen. Alles kost zeker meer tijd, we zijn tenslotte een jaartje ouder.
De streek hier heet Rhein Hessen en is duidelijk een wijnbouwgebied. Ook hier gaat niets vanzelf en zijn de boeren druk in de wijngaarden bezig. De druiventrosjes zijn nog petieterig klein, maar onmiskenbaar aanwezig. De zon schijnt volop, dus groeien maar.
Ik denk aan het lied van de wijgaardenier en probeer het te zingen.
1 e cadeautjes: Onderweg worden we verrast met de nodige telefonische felicitaties. Fijn om jullie even te spreken.
Al navigerend tussen de wijngaarden door komen we in Alsheim aan.
2e cadeautje: om vroeg in Worms te kunnen zijn nemen we het laatste stuk de trein.
3e cadeautje: onze gastvrouw draait een was voor ons.
Dat geeft ons de gelegenheid Worms te bekijken
Worms is de stad van het Nibelungenlied, een helden epos uit de 13 e eeuw en Wagner heeft daar een mega theaterstuk over gemaakt. We bekijken de St. Petrus Dom, indrukwekkende, robuuste kerk.
Het is niet een stad van daar ga ik nog eens naar terug!
Maar ze hebben er wel een super ijssalon, met spaghetti ijs.
Aan de Rijn nemen we een pilsje en maken onze 1e 'ussie'.
Fijne dag geweest.


20 mei '14, dag 19
Worms naar Mannheim via het fietspad langs de Rijn, 25 km. Zonnig en heel warm.

Een mooie tocht met een heel ander karakter dan de afgelopen dagen. We volgen eerst het fietspad op de linker Rijnoever. Volledig vlak, dus prettig, maar heel warm omdat er geen beschutting is tegen de zon. Een fietser roept ons nog een 'buen camino' toe.
Vlak voor BASF ( grote chemische fabriek) steken we over naar de rechter oever.
Nu, dat is een hele aparte ervaring. We lopen via een brug van een autoweg. In de krochten van deze brug is een steile trap naar boven. Deze komt uit in de middenberm van de autoweg! Een oorverdovend lawaai van het voortrazende verkeer komt je tegemoet. Toch lopen we er wel veilig tussen schouderhoge betonblokken. Horen en zien vergaat je, dus zo snel mogelijk naar de overkant. Als er ARBO voor wandelaars zou zijn, dan zijn oordoppen hier zeker verplicht!
Al wandelend komen we bij een veerpont, die ons de Altrhein overzet. We hebben nog steeds een innige verstandhouding met schepen en al wat vaart, dus er volgt een heel gesprek met de pontbazin. Ze kent ook nog een Nederlandse uitdrukking: koop een boot, werk je dood. Een gezellige overtocht, dat wel.
De laatste km's naar Mannheim duren zoooo lang,
vervolgens nog de hele stad door en dan ook nog wat rond lopen darren om onder het station door te komen. Van de chef van het VVV krijgen we spontaan water aangeboden, wat briefkaarten en het advies om bij de ijswinkel van het spaghetti ijs langs te gaan, wat we maar niet doen.
Wat zijn we blij als we achter onze grote bieren zitten.
Voor vandaag zijn we er klaar mee!


21 mei '14 dag 20
Mannheim naar Speyer, 25 km, warm.

Een stad in en uitlopen is een crime, dat weten zij die al eens eerder zulke fratsen hebben uitgehaald. Veel bedrijfsterreinen en industrie. Maar het hoort er ook bij.
Verder weer mooi langs de Rijn.
Een echte pelgrimsdag met een engel in een bushokje aan de rand van Speyer. In Speyer in de Dom geweest en gevraagd naar een goedkope overnachting bij de Pastoor, helaas niet mogelijk. Ook de Jeugdherberg is vol, gelukkig heeft het Pension La Grotta, waar Noud ook gelogeerd heeft, nog plaats.
Aan de muur hangt een ingelijste puzzel van de St. Pieter. Deze is al klaar, nu die van ons nog.
Speyer is een dom- en keizerstad. Een toeristische trekpleister. Het is ook een mooie en gezellige stad.


22 mei '14 dag 21
Speyer via Bruchsal naar Waghäusel, 30 - 20 = 10 km
O.L. Heer houdt ook van een practical joke.

Om 9.00 op pad naar de veerpont naar Rheinhausen, zo'n 6 km buiten Speyer. Halverwege komt ons een engel achterop gefietst. Zij vraagt of we op weg zijn naar de pont. Wij antwoorden braaf met 'jazeker'. Maar de pont vaart alleen in de weekends zo vertelt zij. U bent te vroeg.
Wat nu? Is er een alternatief? Nee, dus niet. Ja, u kunt de trein nemen naar Bruchsal, die vertrekt ieder half uur van spoor 3.
Na dankzegging van Schwida( zo heet ze) besluiten we terug te lopen naar Speyer. ' Elk nadeel heb ze voordeel', blijkt maar eens te meer.
Zomaar een gestolen rustdag. Het is inmiddels 11.30 geworden. We bekijken uitgebreid de dom en steken een kaarsje op voor Barbara en Marco, die morgen een belangrijke uitslag krijgen. We gaan naar het station om de trein naar Bruchsal te nemen, inderdaad vanaf spoor 3.
In Bruchsal gaan we naar
St. Paulsheim, een Pallotinenklooster, ons onderdak.
Helaas! Zij mogen geen gasten meer onderbrengen wegens brandweervoorschriften. Broeder Henry vindt allemaal heel vervelend en doet zijn uiterste best ander onderdak te regelen. Het lukt, we mogen in het Augustijnenklooster in Waghäusel slapen. Maar..... dat is 20 km terug richting Speyer. Hij brengt ons met de auto.
Al met al zijn we vandaag dus 10 km opgeschoten! We worden gastvrij ontvangen met koffie en taart.
De prachtige kloosterkerk is tevens een Maria bedevaartsoord. Maria zur güten Herzen heet het.
Vanwege de meimaand is er Rozenkrans bidden. Tjeetje, dat is lang geleden. Oude herinneringen van de Sacramentsparochie en Marialiedjes komen boven.
Op tijd weer slapen.


23 mei '14, dag 22
Waghäusel , Bruchsal, Durlach naar Ettlingen, 17 km gelopen.
Belletje trekken.

De dag in het klooster begint met een pelgrimsmis voor werknemers van een verpleeghuis. Het is een mooie plechtigheid met bekende melodieën. De kerk zit vol!
Als we vertrekken hebben we het gevoel dat onze accu's weer helemaal opgeladen zijn.
Om weer in de voetsporen terug te keren zijn toch enige aanpassingen nodig. Het is een heerlijk vrij gevoel om dit alles rustig, zonder enige haast te kunnen uitknobbelen.
We willen graag naar Ettlingen maar met de terugtrekkende beweging van gisteren is dat een veel te grote afstand.
Toch wel fijn dat de infrastructuur hier geweldig is. We gaan met de bus naar Bruchsal en vervolgens met de trein naar Durlach. Van hier uit lopen we naar Ettlingen.
We bereiken de uitlopers van het Schwarzwald, heuvels en bossen. Ettlingen is een heel leuk stadje met mooie barokke huizen. Kom je in de buurt? Bezoekje waard!
En hier begint het belletje trekken voor een onderkomen.
Bij de katholieke parochies kunnen we niet terecht, maar bij de Evangelische Gemeinde wèl. Nog een uurtje lopen, gelukkig ligt het in de richting van het traject van morgen.
In de avond is er in het parochiehuis een lezing over Togo door een asielzoeker uit dat land. Hij spreekt redelijk Duits, want Togo is vroeger een Duitse kolonie en later een Frans kolonie geweest. We hebben lang niet alles begrepen, maar we weten in ieder geval waar het ligt.
Een Spartaans bedje wacht ons.