De Venijnige Appenijnen

Zaterdag 28 juni '14 dag 58
Corte S'Andrea naar Piacenza, 28 km, warm 32 gr.

Het wild kamperen is rustig verlopen. Geen wilde dieren om ons heen. Pieter heeft ook rustig geslapen. We zijn vroeg op, want Danilo de veerman komt om 8.30. Alle pelgrims, 10 in getal, zijn aanwezig. We passen precies met bagage en al in het bootje. De Po is niet zo spectaculair wat stroomversnellingen betreft, dus het wordt een heel rustig tochtje. Na afloop neemt Danilo ons mee naar zijn huis onder aan de dijk. Daar schrijven we ons in in het dikke pelgrimsboek en krijgen een mega stempel. Hij weet nog een heleboel over de geschiedenis van het pad te vertellen.
We vervolgen de Via Francigena door allerlei leuke dorpjes. We brengen weer een hoop honden tot opperste staat van opwinding. Gelukkig zitten ze achter het hek.
Piacenza is een grote stad. Het bekende verhaal: oervervelend om in het centrum terecht te komen. Het allereerste adres, een klooster zit vol. Dan naar de toeristeninfo. Ze nemen er de tijd, maar we laten hen de ons bekende adressen afbellen. We kunnen terecht in Montale bij de Ostello San Pietro. Prima plekje, wel weer een eind lopen, maar de bus geeft uitkomst.


Zondag 29 juni '14 dag 59, drukkend warm, 25 gr.
Piacenza naar Fiorenzuola d'Arda, 30 km.

Om 7.00 gaan we bij onze gastheer naar de kerk. We pakken onze rugzakken in en gaan op weg voor een lange, avontuurlijke etappe. We lopen dwars door de velden, het koren wordt geoogst. Ook het maïs staat al manshoog. Hier groeien de pommodori in de volle grond. In tegenstelling tot gisteren komen we geen enkel dorp tegen. Wel gehuchten met vervallen boerderijen. De medepelgrim's zijn nergens te bekennen. Het pad gaat langs een rivierbedding. Deze moeten we oversteken. We zoeken een geschikte plek zodat de kans op natte voeten zo klein mogelijk is. Als we een waadplaats gevonden hebben kunnen we niet de kant op, te hoog. We lopen verder door de bedding tot we 'aan land' kunnen. Ook moeten we nog door een aantal beken, die het pad blokkeren. We houden aardig droge voeten. Bij een boerderij eten we onze broodjes. Alle deuren staan open, niemand te zien. Toch maar gaan zitten. Uiteindelijk laat de boerin zich zien. Ze vindt het prima! Hebben we nog iets nodig? Ja, fris water uit de bron.
In de middag krijgen we Lilian aan de telefoon, ergens midden op het land. Zij viert haar 60ste verjaardag! Gefeliciteerd lieve meid.
In de middag gaat het flink regenen. We doen ons best zo snel mogelijk bij ons slaapadres te komen. Maar oh, die laatste kilometers, die duren altijd zó lang. Eindelijk kunnen we als verzopen katjes naar binnen en wie zitten daar? De rest van de pelgrims. Zij zijn langs de weg blijven lopen en hebben minder afstand afgelegd.



Maandag 30 juni '14 dag 60
Aangenaam warm, 30 gr.
Fiorenzuola naar Fidenza, 27 km.

Tussen Alpen en Appenijnen.
Het is prachtig weer met een diep lavendelblauwe lucht. Zo hebben we het nog niet gehad. De warmte is niet meer zo drukkend.
Het landschap is ook aan het veranderen. Het is meer een coulisse landschap aan het worden. In dit gedeelte kan je in het noorden de Alpentoppen zien en in het zuiden de Appenijnen. Een bijzonder gezicht.
In het begin wil het bij T niet echt vlotten. Nog moe van gisteren? In Alseno komen we bij de Abbazia Chiravalle della Colomba. Een Abdij met klooster. In de Abdij is er een bloemenmozaiek te bekijken, prachtig om te zien. We verblijven er even en als we weg gaan ben ik (T) weer vol energie. Het is alsof ik even heb 'bijgetankt' bij O.L. Heer.
Verderop krijgen we vers water aangeboden van Sity, een Indiër. Na omzwervingen door Engeland en Duitsland is hij hier terechtgekomen. Hij voelt zich happy hier, werkt bij een boerenbedrijf en houdt vooral van het klimaat.
We zijn nog maar net weer goed op dreef of we krijgen een kop koffie aangeboden door Massimo. Een pelgrim zegt geen nee tegen een aanbod, dus aan de koffie. Massimo spreekt goed Engels, dus dat maakt e.e.a. wel wat eenvoudiger. Hij is leraar Italiaans, Frans en Aardrijkskunde op een middelbare school. Hij woont buiten aan de route van de Via Francigena. Hij ontvangt graag pelgrims als hij thuis is. Het loopt al voorbij het middaguur dus gaat hij pasta voor ons koken, want we moeten goed eten. Onderwijl hebben we het over de Maffia, Berlusconi en het voetbal. Ook is hij ooit op Texel met vakantie geweest en daar bewaart hij goede herinneringen aan. Een prettige kerel en de tijd vliegt. Onder de belofte van een kaartje uit Rome gaan we weer ons weegs.
In Fidenza vinden we onderdak in het klooster van San Francesco. We zijn de enige pelgrims. Wat een rust!
Een echte camminodag. Maar het is nog niet voorbij. We willen iets eten in de stad. We vragen bij een barretje, helaas deze gaat sluiten. Er staat een vuilniswagen aan de stoep. De chauffeur Armando hoort onze vraag. Hij weet wel een restaurantje. Stap maar in. En jawel, wij in de cabine van de vrachtwagen door de smalle straten van Fidenza. Armando heeft er plezier in om de Olandesi weg te brengen. Hij laat wel even weten dat hij Napolitaan is en niet uit Fidenza komt. En we hebben lekker gegeten!


Dinsdag 1 juli '14, dag 61
Fidenza naar Costamezzana, 13 km

Langzaam aan vandaag. Korte etappe. Het landschap wordt heuvelachtiger. Weer heel warm. Onderweg spreken we nog met een Italiaan, die lang bij Nestlé in Amsterdam en Bolsward heeft gewerkt. Hij weet ook nog over Titus Brandsma te vertellen. De wereld is klein. Het klimmen valt nogal mee en we zijn om 12.00 op plaats van bestemming. De inschrijving in het Ostello heeft heel wat voeten in de aarde, ze willen nog net niet onze pincode weten. Het is een klein dorp, boven op een heuvel. Gelukkig is er wel een bar, waar we ons biertje kunnen nemen en eten. De hele middag de tijd om de was te doen en een lange siësta te houden. Het doen van de was gaat op de Santiago manier. Alles in de douchebak, zeepmiddel erbij, douchen maar en met de voeten onderwijl de was doen. Heel effectief en waterbesparend. Er is in de bar zelfs wifi, dus kunnen weer bijpraten met de kinderen en de kleintjes. Oliviero, de kastelein vertroetelt ons en we krijgen een echte Italiaanse maaltijd, gnocchi met spinazie en mozzarella en rosbief met courgette en boontjes.
Hmmmmm.!


Woensdag 2 juli '14 dag 62
Warm, 28 gr.
Costamezzana naar Fornovo di Taro, 23 km

Oliviero is speciaal vroeg opgestaan om voor ons om 7.00 een ontbijt te maken. Vers geperst sinaasappelsap, geroosterd brood met roomboter en jam en heerlijke koffie. We krijgen nog een stempel van hem. Hij neemt uitgebreid afscheid van ons.
We zijn duidelijk goed uitgerust van gisteren en klimmen de heuvels op. De hellingen zijn kort maar wel steil. Werken geblazen. Het landschap is echt fraai met mooi uitzicht over de heuvels, de dalen en de dorpen. Velden met geurende lavendel. We genieten er met volle teugen van. De streek oogt welvarend. De boerderijen zien er goed onderhouden uit. We treffen midden in het veld een postbus met een schrift er in met boodschappen van andere pelgrims.
We lopen momenteel weer samen op het traject. We vinden het wèl zo rustig. Ons bed staat vannacht in het parochiehuis van Assunzione Maria Vergine. De beheerster gaat voor ons koken vanavond.
Een prachtige wandeling vandaag!


Donderdag 3 juli '14 dag 63
Warm 29 gr.
Fornovo di Taro naar Cassio, 21 km

We zijn op de proef gesteld.
Om 7.30 al op pad, het is nog lekker fris. Het eerste stuk in de ochtend gaat langs de weg. Met het verkeer is het redelijk rustig. Het gaat eigenlijk voortdurend bergop. Ook een rivier ligt op ons pad en we waden 2 of 3 keer naar de overkant. We kopen onze lunch in een leuk klein kruidenierswinkeltje in Sivizzano. Dan gaat het pad het bos in en moeten we over steile keienpaden klauteren. Mia Madonna wat hebben wij moeten zwoegen. Het vraagt uiterste concentratie, want als je je voeten niet goed neerzet glij je zo maar onderuit en met het gewicht van de rugzak erbij.....Storend hierbij zijn al die insecten, die rond je hoofd zoemen. Je wordt er gek van. Tussendoor wèl hele mooie uitzichten. Ook de afdalingen zijn lastig met al die losse keien. We zijn dan ook keimoe als we in Cassio aankomen. We logeren in het plaatselijke pilgrimshostel. Ziet er heel gezellig uit. De ontbijtkamer en de eetkamer kunnen zó in een lifestyle magazine. Er is een overvloed aan lekkere dingen en de koelkast puilt uit. Alles tegen donativoprijs te gebruiken. Alleen.......wij zijn de enigen. Het doet me denken aan die sketch van de dame en de butler van heel lang geleden, waarbij ook de gasten er niet waren.


Vrijdag 4 juli '14 dag 64
Bewolkt, fris niet warmer dan 20 gr.
Cassio via Berceto naar Ostello della Cisa, 19 km. Hoogte 900 m.

Na een lekker ontbijt gaan we eerst een stuk over de weg. Het is vroeg en nog geen verkeer. Heerlijk rustig.
Daarna het bos weer in omhoog over de keienpaden. Niet zo zwaar als gisteren. Tegen het middaguur zijn we in Berceto, een stadje met smalle straatjes en een gezellige bedrijvigheid. Aan de koffie op het plein. Ostello di Cisa. De naam zegt het al er staat één Ostello en dat is ook ons onderkomen. Weer een prima plekje en we worden gastvrij ontvangen. Een vrolijke kastelein, lekker biertje, en een prima gerecht uit de Cucina Italiana, goed bed en een warme douche. Meer heeft een mens niet nodig.
We gaan vroeg naar bed. Morgen wacht ons de tocht naar Pontremoli.


Zaterdag 5 juli '14 dag 65
Mistig, fris, later zonnig 22 gr.
Ostello della Cisa naar Pontremoli, 22 km.

Een pelgrim moet kennelijk ook bergsporter zijn. We bevinden ons midden in de Appenijnen. Noud heeft gelijk, ze zijn lastiger te bedwingen dan de Alpen. Ze zijn ruiger, steiler en de heuvels staan dicht op elkaar.
Vandaag staat ons een inspannende etappe te wachten. Twee zware klimmen met daar tussen in een zeer steile afdaling. We vragen ons beiden af of het verstandig is deze uitdaging aan te gaan. We zijn tenslotte geen geoefende bergbeklimmers en we willen graag heel in Rome aankomen.
Voorlopig wordt de beslissing ons uit handen genomen, want er hangt een dikke mist rond de top, die wij moeten gaan beklimmen. Het eerste stuk gaat dus langs de weg naar de Passo de Cisa, 1041 m.
Daarna toch maar het pad op. Op de top is er inmiddels een wonderschoon uitzicht. Dan bloedstollend steil naar beneden over een pad dat louter uit losliggende keien en rotsstukken bestaat. Een lengte van 700 meter in opperste concentratie naar beneden. Voortdurend kijken waar zet je je voeten neer, hoe kom je het makkelijkst weer verder. Pieter gaat altijd voorop. Trudy volgt wat langzamer. Aan het einde staat een bankje, waar we bij kunnen komen. We bedanken voor de tweede klim, weer 700 m omhoog. De rest van de tocht gaan we langs de weg naar Pontremoli.
In Pontremoli is alles zó oud! Smalle straatjes om de zon tegen te houden. Waslijnen door de straten en plastic bloemetjes aan de deur. Ons onderdak is het Kapucijnenklooster, waar we kennismaken met pelgrim Jan uit Tilburg, ook al heel lang onderweg.