Aan de voeten van het Zwarte Woud

Op de site 5

24 mei '14 dag 23
Ettlingen naar Kuppenheim, 20 km
Regen, 's middags zonnig
Een roos op mijn hoed.

De Duitsers gaan morgen naar de stembus voor de Gemeenteraad en Europa. Al dagen lang zien wij billboards met zeer gesoigneerde hoofden van landelijke en plaatselijke politici. Wat me opvalt, ze zijn zo knap, geen bobbeltjes, kuiltjes of rimpels en allemaal een prodent glimlach. Deze verkiezingen leven hier heel sterk, er is veel ontevredenheid onder de bevolking. Toch ziet het hier er heel welvarend uit, hoewel er zeker ook mensen zullen zijn, die het arm hebben, maar er niet mee te koop lopen.
Maar het gaat hier waarschijnlijk net zo als bij onze politici: ze hebben wel oren, maar ze luisteren niet.

Vanmorgen bij de bakker staat de SPD campagne te voeren. Ik krijg een rode roos. Ik steek hem op mijn hoed, is mijn morgen weer goed.

Het regent stevig, dus in vol ornaat gaan we op weg. Een saai stuk langs een autoweg, maar dan komt de zon èn de mooie binnenpaadjes.
In Kuppenheim lopen we de kerk binnen, ook om te vragen waar de pastoor woont. Een grootvader met zijn kleindochter steken kaarsjes op. Hij weet ons precies te vertellen waar de pastoor woont en wijst ons de weg.
We bellen aan, de pastoor ( in jogging outfit) doet open. Wij stellen ons voor en vragen om een dak boven ons hoofd. Een bed hebben we niet nodig, we kunnen op de grond slapen. Hij kijkt ons even aan en zegt, kom verder!
We slapen op zolder, ieder een eigen kamer met eigen douche en wc. Waarschijnlijk de oude kamers van de kapelaans, die er niet meer zijn.
Soms sta je toch echt even sprakeloos.
De pastoor vertoont in uiterlijk en gedrag een treffende gelijkenis met Dominique.
Hij woont samen met zijn 90-jarige moeder. Tijd om in de avond nog wat met elkaar te praten is er helaas niet. De pastoor moet met spoed naar een zieke.


25 mei '14 dag 24
Kuppenheim via Baden Baden, Winden, Sinzheim naar Bühl, 21 km , zonnig, 22 gr.
Het kan niet op.

We nemen afscheid van onze pastoor en zijn moeder. Bij de deur drukt ze ons € 10 in de hand, voor onderweg! We beloven haar dat we voor dit geld, wanneer we in Rome zijn, kaarsen opsteken voor haar en haar zoon en voor al die mensen, die zo goed voor ons geweest zijn. We zijn erg onder de indruk.

Deze keer gaan we weer een aantal klimmen maken. Mooie oefening voor het grotere werk, dat steeds dichter bij komt. Op de top van de heuvel bij een mooi uitzicht over het Rijndal hebben we een leuk gesprek met een fietser. Lieflijke dorpjes liggen hier aan de voet van het Schwarzwald. Onderweg aan een stalletje een bakje aardbeien gekocht, mooi rood en heerlijk zoet zijn ze.
In Bühl logeren we in het klooster Maria Hilf. Een groot klooster met gastenverblijven. De zusters zijn van de orde der Goddelijke Verlossing.
Overigens, het verblijf in kloosters hier in Duitsland is niet altijd gratis. Je bent gauw minimaal € 30 p.p. kwijt incl. ontbijt. Het voordeel van de kloosters zijn de locaties, de rust en de eenvoud van het kloosterleven en de fraaie kerken.

Om wat te eten gaan we Bühl nog even verkennen.
Leuk centrum met een aantal sfeervolle pleinen met heel veel gezellige terrasjes.
Voor we naar bed gaan kijken we naar de film' ein Sommer in Amsterdam'. Bijna om heimwee van te krijgen.
Wederom een prachtige dag.


26 mei '14, dag 25
Bühl, Otterweier, Achern, Renchen, 19,5 km.
Zonnig, iets drukkend weer, 22 gr.
Djengeles ( Afrikaanse trommel)

Het gastenverblijf en het ontbijt in Maria Hilf kan de toets met een meer sterren hotel makkelijk doorstaan. Zo eenvoudig is het hier dus niet.
In de middag voert de wandeling ons dwars door de boomgaarden, kersen, bessen, appels en peren. Van alles groeit en bloeit er.
Kuikentje Piep (GPS) loodst ons weer over mooie paadjes.
De gehele Rijnstreek, buiten de industrieën rond de grote steden, bestaat voornamelijk uit akkerbouw. Koren, maïs, aspergevelden, wijnbouw en aardbeienvelden vind je hier. Vee hebben ze hier nauwelijks.
We logeren bij Pfarrer Lehman. Naam en adres gekregen van een fietsend echtpaar!
In de avond krijgen we djengeles ( Afrikaanse trommel). Naast onze kamer woont Annette Lorenz, muzieklerares.
Ze nodigt ons uit een les mee te komen spelen. We trommelen er lustig op los. Je maakt toch wat mee!
Een gezellige avond wordt het en ze vertelt over de jaren, die zij in Togo(!) heeft gewoond. Haar Afrikaanse man is inmiddels overleden. Zij heeft ook zo haar eigen verhaal.
Morgen maak ik ontbijt voor jullie.


27 mei '14 dag 26
Renschen, Durbach, Offenberg naar Ortenberg, 29 km
Zwaar bewolkt, blijft droog, 20 gr.
Je kunt er een boek mee vullen.

Annette verrast ons met een uitgebreid ontbijt op het terras. We weten gewoon niet wat ons allemaal overkomt.
Na een dikke knuffel en de belofte van een kaarsje en een kaartje gaan we op pad.
We lopen nog geen uur of we worden bijna naar binnen gesleurd voor een kop koffie door Hildegard .
Hildegard wil graag van alles weten over onze tocht. Ze is helemaal enthousiast. Graag wil ze zelf een bedevaart maken naar Medugorje in het voormalig Yoegoslavië. Samen met haar moeder hebben we een goed gesprek aan de koffietafel. Opnieuw een bijzondere ontmoeting.
Maar met alleen koffiedrinken kom je er niet. Lopen dus.
Het gaat door uitgestrekte boomgaarden en aardbeienvelden. De plukkers zijn in grote getale bezig om de zomerkoninkjes bij de klant te krijgen. Hildegard vertelde dat er heel veel nationaliteiten onder de plukkers zitten, die voor € 8 per uur komen plukken.
Na een lange wandeling krijgen we nog een slotakkoord in de vorm van een steile klim naar de jeugdherberg. Een pastoor hebben ze hier helaas niet meer.
Wij zijn gepromoveerd tot kasteelheer en kasteelvrouwe want we logeren in een echt Schloss hoog op de berg.
Keimoe, weer vol van alles wat we meegemaakt hebben gaan we vroeg slapen.
Een echte pelgrimsdag.


28 mei '14, dag 27
Ortenberg, Zunsweier, Oberweier, Lahr, 17,5 km
Uitstekend wandelweer, een jaar ouder en kuikentje piep is oververhit.

Na de inspanningen van gisteren voelt Pieter zich vanmorgen echt een jaar ouder.
Weer vele felicitaties onderweg. Leuk hoor!
Ter ere van zijn verjaardag drinken we in Zunsweier koffie met, hoe kan het ook anders, Schwarzwalder kirschtorte. De dames in de bakkerswinkel zijn door het dolle: jarig, te voet uit Nederland en op weg naar Rome.
Alle klanten van de aangrenzende supermarkt moeten het horen.
Mooie wandeling door het bos.
In Lahr stoppen we en gaan we weer op zoek naar onderdak. Eerst naar de Petrus en Pauluskerk. Na twee keer bellen doet een oudere man open. Mogelijk hebben we hem in zijn middagslaap gestoord, want hij is een beetje knorrig. Hij verwijst ons naar het kantoor van de stichting Caritas, ga daar maar vragen.
Aldaar moeten we, na uitleg, even in de wachtkamer wachten. Even later, ja hoor in het convent Portiuncula van 'de barmhartige zusters van het Heilig Kruis' kunnen jullie terecht. Een heel zolderappartement voor ons alleen!
Ja en dan kuikentje piep of Mr. Magic, onze gps, die ons helemaal tot hier heeft gebracht ( mede dankzij het smart bedienen van de knopjes door Pieter natuurlijk) geeft midden in de straten van Lahr de geest. Total breakdown, niet meer aan de praat te krijgen. En daar sta je dan, volkomen hulpeloos, want welke kant moeten we op?
Visioenen van terug naar huis vanwege een defecte gps trekken aan ons voorbij.
Een heel thuisfront wordt gemobiliseerd, bij de VVV mogen we internetten, Waypoint en Garmin worden gebeld.
Diagnose door Garmin, software fout, therapie 'harde reset', maar dan is wel alle data weg! Dus weg alle voorbereidingen!! Nog even geaarzeld en op aanwijzing van Thomas de reset uitgevoerd. De vraag wilt u echt alle data verwijderen met pijn in het hart en met bezweet voorhoofd met JA beantwoord.
Na enig aarzelen komt er weer wat op het scherm te staan en worden de satellieten een voor een gevonden, hè hè hij is weer tot leven gekomen.
Nu nog controleren of er nog wat van de informatie over is en wat blijkt, er is NIETS weg! Het zweet van het voorhoofd verdwijnt en kunnen we weer verder met onze wandeling op aanwijzing van kuikentje piep. Hoera!


29 mei '14, dag 28
Lahr, Kippenheim, Ettenheim, Ringsheim, 21 km
Zonnig, 22 graden
Soms zit het mee, soms zit het tegen

In Lahr gaan we eerst naar het station om de dienstregeling naar Freiburg te bekijken.
We besluiten toch maar naar Ettenheim te lopen, zo'n 14 km.
De wandeling is nou niet een van de mooiste. Vroeg in de middag zijn we in Ettenheim. Ettenheim is beslist de moeite waard, veel Fachwerk huizen en Barokgevels.
Op naar de pastoor. Hij is er niet, maar we drinken onderwijl een pilsje. Tegen 17.00 is hij er. Een ouderwetse pastoor in Don Camillo-stijl.
Hij heeft geen gelegenheid voor onderdak. We proberen diverse pensions, maar alles zit vol. Een van de eigenaren verwijst ons naar het clubhuis van de plaatselijke hengelsportvereniging. In eerste instantie lijkt het te lukken, maar dan komt een van de bestuursleden vertellen, dat ze daar niet aan kunnen beginnen. Wat is wijsheid?
We lopen door naar het volgende plaatsje, 5 km verderop.
Bij het 1e gasthuis vangen we bot. Maar de gastvrouw is zeer hulpvaardig en belt met een collega.
Ze wil graag dat we voor haar en haar kinderen bidden als we in Rome zijn. De collega heeft gelukkig nog plek. Voor een redelijk bedrag een mooie kamer. En zo komt er na een lange zoektocht toch weer de oplossing.


30 mei '14 dag 29
Ringsheim naar Freiburg met de trein
Freitag, ruhetag en wat wordt ons veel gegeven.
15 km door de stad gecrossed

We gaan naar Freiburg en proberen voor 2 nachten onderkomen te krijgen. Tijd om de stad te bekijken en een grote was te doen, want daar is niet veel van gekomen de laatste dagen.
Ook gaan we op zoek naar een schoenmaker. De binnenkanten van T's schoenen behoeven enige reparatie, anders komt ze niet ongeschonden verder.
Zo gezegd zo gedaan.
Freiburg in Breisgau en omstreken, ook wel het Toscane van Duitsland genoemd, is een bruisende mierenhoop. Er is een festival aan de gang, wat nog extra drukte met zich meebrengt. Leuke stad met de prachtige Münster Kirche.
De zoektocht naar een schoenmaker is niet eenvoudig. Als we er een vinden kunnen ze op zo korte termijn geen reparatie uitvoeren, een heeft er zelfs zijn naaimachine uitgeleend. We stoppen met deze zoektocht en gaan aan de volgende beginnen: onderdak!
We hebben drie adressen van pastorieën en sjouwen op geleide van een volledig herstelde kuikentje piep een groot stuk van Freiburg door.
Eerste adres: een ongeduldige en ongeïnteresseerde stem uit een intercom, geen gelegenheid tot overnachten.
Tweede adres: Klooster Herz Jesu, zit vol met studenten, geen plek. Men verwijst ons naar de St. Urban's Kirche.
Op weg hier naar toe komen we een Italiaanse schoenmaker tegen, hij wil wel een poging wagen de schoenen te maken, maar morgen pas, want hij gaat over 10 minuten sluiten.
Bij navraag komen we aan het woonadres van de pastoor van de St. Urban's Kirche. Hij kan ons wel onderdak bieden en we mogen zelfs 2 nachten blijven. Och, wat zijn we opgelucht en zo valt alles weer op zijn plaats.
De pastoor vraagt of we over een uur terug willen komen. Onderwijl bezoeken we de St. Urban's Kirche. In al zijn soberheid een prachtige kerk, kaarsje op gestoken als dank.
Voor de kerk is er een biologische markt, met overheerlijke streekproducten. Er staat een Italiaan ( wat hebben we toch met Italianen) met een grappig koffiekarretje, dus een espresso gaat er wel in.
We zijn weer terug bij de pastoor en hij laat ons het verblijf zien. Niks op de grond slapen, lekker een bed en een badkamer. Waar hebben we dit allemaal aan verdiend?
Tegen het eind van de middag lopen we naar de binnenstad, genieten van een pilsje en een broodje braadworst. In de Münster Kirche gaan we naar de avondmis. De preek gaat over bruggen bouwen, met God de Vader, maar ook met elkaar. Mooie toepasselijke gedachte!