Grijze cellen trainen

5 mei '16 Spoleto naar Poreta 14 km

Vandaag nemen we rustig de tijd. Onze hospita is een oude dame, uiterst vriendelijk. Het ontbijt is maar zo, zo dus gaan we nog even in een bar wat extra calorieën tot ons nemen.
Spoleto is een leuke middelgrote stad. We brengen nog een bezoek aan de mooie kathedraal. De brief van Franciscus aan zijn medebroeder Leone, die daar aanwezig moet zijn, kunnen we helaas niet vinden. Op weg dan maar, want de tijd draait door. We komen langs een supermercato, waar we al lekkerbekkend onze dagelijkse proviand inslaan. Wat een heerlijkheden verkopen ze hier. We ontmoeten er nog een pelgrim uit Oostenrijk. Even onze ervaringen uitgewisseld.
De etappe staat aangegeven als gemiddeld qua moeilijkheid. De omgeving is hier wijdser en we lopen nu tussen de olijfboomgaarden door. Weer mooie panorama's over de valle Spoletano. Het is ècht heel mooi hier!
De temperatuur is een stuk aangenamer geworden en het jack en de trui kunnen uit.
Toch moet er nog wel wat geklommen worden en dan merken we dat er toch wat lood in de benen zit van gisteren. Via een aantal bergdorpjes komen we in de namiddag in Poreta aan.
Het wordt nog een hele klus om een slaapplaats te vinden. We gaan bij de plaatselijke tabacchi zitten, want de eigenaresse verhuurt ook kamers. Maar al wie er komt geen eigenaresse. De buurman, die wel thuis is zegt dat ze zeker komen zal. Dus we moeten nog wat geduld hebben. En dat zonder biertje! Maar na anderhalf uur wachten...
We gaan nog maar eens in het dorp kijken. Ik loop de kerk binnen en daar zit een aanzienlijk deel van de vrouwelijke bevolking de rozenkrans te bidden. Het is tenslotte meimaand.
Het schiet niet op en we denken al aan alternatieven. Een van de dames uit de kerk gaat zich ermee bemoeien en belt bij een adres in de straat aan. De eigenaar komt net aanlopen. In rap Italiaans, wat we dus echt niet verstaan, wordt de situatie uitgelegd. Hij nodigt ons uit binnen te komen. En zo zie je maar weer, of St Jacques of in dit geval St. Francesco zorgt voor de oplossing.
We mogen slapen in een 6- persoons vakantiewoning. Het is van alle gemakken voorzien met een prachtige tuin erbij.
Gezellig ingericht. Geen straf om hier een maandje in het seizoen te verblijven. En de huurprijs per week is zeer acceptabel. Wij krijgen een pelgrimsprijsje voor deze ene nacht.
Vertrouwen dat het goed komt, het werkt! En hoe!

6 mei '16 Poreta naar Trevi 12 km

We nemen afscheid van Rocco, die overigens vloeiend Engels spreekt, zijn vrouw was Engelse. We bedanken hem voor zijn zeer gastvrije ontvangst.
Het ontbijt nuttigen we bij Roselle van de bar/tabacchi. Ze verwent ons met een heel lekker broodje en verse koffie. Een lieve, zorgzame vrouw, die vandaag 70 wordt zo vertelt ze. Auguri! We vragen of we haar vakantiewoning mogen zien. Ook niets mis mee. Hier komen we zeker een keertje terug, maar dan om te luieren.
Een echtpaar uit Australië komt ook bij Roselle op de koffie. Zij maken een wandeltocht door Umbrië. Zonder rugzak?
Vandaag is het knap warm en dat is onder het lopen wel te merken. Het zweet gutst er van af. We moeten ook een aantal venijnige klimmen maken en dat gaat ons vandaag wat minder goed af. Onderweg komen we veel dagwandelaars tegen, overwegend Deutsche Leute.
Voor al onze inspanningen worden we rijkelijk beloond met fraaie vergezichten en een mooi landschap.
Uiteindelijk komen we bij Trevi, dat boven op de top van een heuvel ligt. Het fata morgana van een schuimend glas bier geeft ons nog wat extra kracht en zo klimmen we met de tong op de schoenen naar Trevi.
Oh wat smaakt dat biertje lekker. We komen in contact met een Amerikaans pelgrimspaar uit San Diego Californië, Janice en Carlo. Ook zij zitten achter een groot glas bier en dat schept zo'n band. Janice is ook naar Santiago gelopen, dus we hebben elkaar veel te vertellen en hebben veel plezier.
Enigszins weer op het kleed gekomen gaan we op zoek naar het klooster van Santa Lucia, bij de Benedictinessen, want daar staat ons bed voor de komende nacht.
Een douche, een powernap, de wandeling voor morgen voorbereiden en dan lekker gaan eten.

7 mei '16 Trevi naar Spello, 21 km. weinig klimwerk.
We hangen de schone was buiten.

Als je aan het wandelen bent, heb je zo weinig mogelijk kleding bij je. Dat heeft als gevolg, dat je regelmatig je ondergoed, sokken en bloesjes moet wassen. Het wassen doen we onder de douche, met wat wasmiddel en de voeten.
Uitspoelen doen we ook meteen. Soms is er geen mogelijkheid om het in de zon te hangen of het is al te laat.
De kachels branden hier niet dus is het wasgoed de volgende ochtend niet droog. Dan hangen we het buiten aan de rugzak. Mooi gezicht, een paar sokken, onderbroek, bh, washand die in de zon te drogen hangen. Tot zover de huishoudelijke zaken.
We wandelen van Trevi naar Spello. Het weer is mooi en warm. De hoed gaat op. Tussen de olijfboomgaarden komen we de olijfboer tegen. Hij maakt graag een praatje met ons. Weer een leuke ontmoeting. Hij laat zijn bijenkasten zien, maar de bijen heeft hij niet nodig voor de olijven. Het gaat een goed olijfjaar worden, want de bomen staan volop in bloei en hoe meer bloemen, hoe meer olijven.
We lopen in de volle zon en dat is knap warm. In volop zomer moet je hier echt niet lopen.
We nemen regelmatig onze rust en genieten van het uitzicht over de vallei van Umbrië. We zakken langzaam naar beneden tot in de vallei. We lopen op Foligno aan. Back to the real world. Wat een drukte en verkeer na al die rust van de heuvels. Foligno heeft een mooi oud centrum, doet denken aan b.v. Sienna.
Op 13 mei komt in Foligno de Giro d'Italia aan, dus kijk maar goed, daar zijn we geweest. We lopen door naar Spello, 5 km al afgesnoept van de etappe van morgen. Het weer dreigt om te slaan en het miezert wat, gauw de was binnengehaald.
We kunnen het stadje helaas niet bekijken want onze slaapplek ligt ruim buiten de stad. We slapen in het convento piccolo San Damiano, bij de Franciscanessen.
Prima pelgrimsplekje. De gemiddelde leeftijd van de nonnetjes ligt ruim in de tachtig, maar er zijn een aantal nog vief genoeg om ons van een heerlijke maaltijd te voorzien. Aan tafel zitten we zo goed en zo kwaad als het gaat met 3 Italiaanse pelgrims te praten.
Morgen is onze slotetappe naar Assisi en we willen al vroeg op pad, dus bonna notte tot morgen.

8 mei '16 Spello naar Assisi, 14 km.
Auguri, siamo arrivati a Assisi!!! ( schadevrij)

Vandaag vieren de Italianen Hemelvaartsdag.
Vanmorgen om 6.30 bij de zusters ontbeten en vroeg op pad gegaan, want we willen bijtijds in Assisi aankomen.
De zon staat al vroeg zijn warmte af te geven. We beginnen meteen met de flinke klim, die ons ter hoogte van Assisi brengt. Gebeier van de kerkklokken in het dal vergezellen ons. Een vredig gehoor. Twee crossmotoren op het pad verstoren de rust. Gelukkig maar heel kort.
Er staan mooie kapelletjes langs de weg, we hebben er heel wat gezien. Vlak voor Assisi worden we door een Italiaanse familie op de koffie genodigd. Ze vieren met elkaar de Hemelvaartsdag. La famiglia è molto importante in Italia. Om 11.30 in Assisi aangekomen.
Che bella città c'è Assisi! Dit is onze laatste wandeling geweest, maar gelukkig mogen we nog blijven!
De komende twee weken gaan we onze grijze cellen trainen bij een cursus Italiaans. Al zijn we best trots hoe we het tot nu toe met het Italiaans hebben afgebracht.
Vandaag is het heel erg druk in Assisi. Maar komende weken hebben we genoeg tijd om alles rustig te bekijken.
Vanmiddag treffen we Emie en Adrie, haar man. Emie is een nicht van Trudy. Ze wonen al een aantal jaren in Gubbio.
De middag gebruiken we om ons appartementje op te zoeken. We denken dat we het n.a.v. Streetview gevonden hebben, maar nee er woont een Amerikaanse met een kattenpension, dat kan niet de bedoeling zijn. Over katten gesproken: er lopen hier geweldig veel katten rond, ook in het wild. Il cane, de hond, hiervan hebben ze er ook meer dan genoeg en blaffen dat ze doen! Het ontlokt Pieter de vraag of de Amsterdamse uitdrukking ' Houd je canes' hier soms vandaan komt?
De kattenmevrouw belt voor ons en daar komt de gastvrouw aangelopen.
We hebben een goed appartement van bijna alle gemakken voor zien. En onze trolley's met de kleding staan er al klaar! Geweldig toch?
We installeren ons een beetje en gaan op zoek naar een alimentari. Helaas, zondag gesloten.
We frissen ons op met dank aan Nienke voor de anti-slipmatjes. Ze komen ons goed van pas lieve schat.
Tegen vijven treffen we Emie en Adrie. Het is een hartelijk weerzien en onder het genot van een drankje en een goede maaltijd hebben we elkaar veel te vertellen. Zó leuk om elkaar hier te ontmoeten. Op tijd naar bed, morgen ook een dag van de waarheid.

9 mei 2016 Assisi Academia Lingua Italiana

Om 9.00 melden we ons bij de school. We zitten er vlakbij.
Alles gaat louter in het Italiaans en (electronische) woordenboeken mogen we niet gebruiken. Eerst wat algemene uitleg en dan een test om ons niveau te bepalen.
Uiteindelijk hebben we een ernstig gesprek met de bovenmeester. Hij wil weten hoe lang we Italiaanse les hebben gehad en hoeveel uur per week. Hij laat niet blijken of het goed of slecht is. Pieter krijgt een op een les en Trudy kan naar boven naar de gevorderden. Het zal blijken wat het allemaal waard is.
In de middag gaan we naar de Basilica San Francesco met de onder- en de bovenkerk en daaronder het graf van Franciscus. Prachtige kerken met mooie fresco's in warme tinten. Verder is er weinig opsmuk en dat maakt het juist zo mooi. We krijgen ook hier een testimonium uitgereikt. We moeten ze maar eens gaan ophangen. De broeder Franciscaan nodigt ons uit voor de pelgrimsmis in de benedenkerk. Daar gaan we naar toe. Het is goed om onze dankbaarheid te tonen, omdat het weer zo'n mooie tocht geweest is en we niet alles op eigen kracht hebben gedaan. In de avond eten we een eenvoudige maaltijd en dan pitten.

10 mei '16 2e lesdag.

Voor het eerst eens heel vast geslapen. Pieter krijgt privéles. Trudy zit in de klas met een gemengd gezelschap. Twee Amerikanen, waarvan 1 Franciscaanse broeder. Een frater uit India, een pater uit Zambia en een zuster uit Korea. De leken komen uit Amerika, Australië en uit Nederland.
De stof, die behandeld wordt is voor mij (Trudy) heel bekend. Het voortdurend spreken in het Italiaans is lastiger, maar het gaat zeker niet slecht.
Het is een gezellige groep en er worden zo nu en dan ook wel grappen ogemaakt. Tot nu toe heel leuk!
Pieter maakt ook flinke vorderingen na 1 dag en deze vorm van onderricht is precies goed voor hem.
In de middag bezoeken we het ouderlijk huis van San Francesco en zien het kluisje, waarin zijn vader hem eens opgesloten heeft, toen hij niet meer bij zijn vader in de lakenhandel wilde werken. Ook staan we bij het standbeeld van zijn ouders bij de Chiesa Nuova.
Een andere bezienswaardigheid is de Chiesa di Santa Chiara ( Clara). De eerste vrouw, die volgelinge van San Francesco werd. Zij is de stichster van de orde van de Clarissen. We hebben ook aan haar graf gestaan.
San Francesco moest overigens niets van vrouwen hebben, maar daar trok Santa Chiara zich niets van aan.
We hebben de tijd om ons huiswerk te maken en ons blog verder bij te werken en naar jullie toe te sturen.
Assisi is een mooie stad, waar veel te zien is en er door heen te dwalen.