ffuitblazen

We zijn inmiddels weer thuis, maar we borrelen nog steeds over van alle indrukken, die we hebben opgedaan. Om nog weer even terug te gaan:

22-3-12 We logeren in Mehaigne/Eghezee 17 km, waar ons gastenverblijf een verrassing in petto heeft, er is een bad! Een weldaad voor vermoeide spieren, ik lig er dan ook binnen no time in!
Inzicht van de dag: De Walen zijn best bereid Vlaams te spreken, zodra ze weten, dat je uit Nederland komt.

23-3-12 Vandaag komt Namen in zicht, 17 km. Een echte St. Jacob stad. Eerst even een stempel halen in Eghezee en dan het 2e deel van de Ravel 2 weer op. Deze keer minder eentonig, maar wel knap warm, zeker boven de 20 gr.
In Namen ontfermt weer spontaan een meneer zich over ons, om ons door een drukke stad naar het office du tourisme te brengen. Dank!
Namen is een leuke stad, wel heel druk (studentenstad), maar genoeg te zien en te beleven.
Als pelgrim raak je de weg niet kwijt, want overal in Namen liggen de Jacobs schelpen in het plaveisel.
We logeren bij Annemarie, particulier, en worden weer van alles voorzien. We maken kennis met haar kleinkinderen Veronique en Daniël en zo leren we allemaal een beetje Frans en een beetje Hollands.
Opnieuw een bijzondere ervaring, gewoon aan tafel bij deze aardige vrouw.

24-3-12 Namen-Profondeville, 13 km, onze tocht voert langs de linker Maasoever. Prachtige wandeling zo langs het water, langs sluizen en stuwen. Dat doet ons hart als waterliefhebbers goed. Ook komt Pieter zijn 'aanleunboot' tegen. Een allereerste medepelgrim loopt ons achterop. Een Vlaamse, die alleen korte etappes loopt.
Ingrid, onze gastvrouw pikt ons onder aan de berg op. Die pelgrims worden maar in de watten gelegd. Maar de klim naar ons logeeradres was wel wat al te pittig. Mietjes?

25-3-12 Profondeville naar Dinant, 15 km. Ingrid brengt ons ook weer naar beneden! Bij de pastoor in het dorp halen we onze stempel en hebben we nog een leuk gesprek over de motivatie van een pelgrimstocht.
Opnieuw langs de linker Maasoever, waar bebouwing, spoorlijn en landschap elkaar afwisselen. We blijven maar dat prachtige weer houden. In Dinant lopen we Joke uit Rosmalen tegen het lijf. Ze loopt al vanaf 5 maart. Gezamenlijk gaan we naar de O.L. Vrouwe Abdij van Leffe, waar we overnachten. Verder melden zich nog 3 andere pelgrimsgangers bij de Abdij, Marcel uit Holland en 2 Vlamingen. Deze laatste mannen zijn echte bikkels: lopen de tocht voor de 2e keer, gaan 40 km per dag en hebben 16 kilo op de rug. Zijn we dan toch echt mietjes?
Helaas zit er voor Pieter geen lekker Leffe biertje in, wordt niet aan de gasten geschonken.
Inzicht van de dag: ieder loopt zijn eigen Camino.

26-3-12 Dinant-Hastière, 15 km: 'Korte metten gemaakt' met Dinant en vroeg vertrokken. Dinant heeft geen diepe indruk nagelaten. We lopen nu op de rechter Maasoever en het is knap koud, omdat we aan de schaduwkant lopen. De tocht voert ons over een bosrijk, geaccidenteerde wallenkant met boomwortels, keien en een uit stekende rotspunt, waar we langs moeten. Rugzak maar even afgedaan, want ik zie me zo in de Maas terechkomen. Verder glooiende weilanden en mooie kastelen op de andere oever. Echt weer genieten.
In Hastière hebben we een leuk hotel, waar Pieter eindelijk een goddelijk biertje krijgt en we een kostelijke maaltijd krijgen voorgezet.

27-3-12 Hastière -Givet, 12 km, voorlopig onze laatste etappe. Opnieuw voert de wandeling langs de Maas en kort voor Givet bereiken we een nieuwe mijlpaal, we lopen Frankrijk binnen! Givet is een leuk vestingstadje, gaan we nog nader bekijken. We blijven er niet lang, want we nemen de bus terug naar Dinant en vervolgens de trein naar Namen. Zo rijden we met de bus langs plekken die we zelf belopen hebben en dat is ook weer heel leuk om te zien.
In Namen vinden we onderdak in de Jeugdherberg, ja, wij mochten er ook nog in! Daar ontmoeten we Marco, ook op weg naar Santiago. Hij wil na een ongeval met vervelende nasleep en ontslag zijn leven op een rijtje zien te krijgen.
Inzicht van de dag: Zo hebben we allemaal onze letterlijke en figuurlijke rugzak bij ons. Van de een is hij zwaarder dan van de ander.

28-3-12 een dagje Namen: na uitgezwaaid te zijn door Marco lopen we terug naar de binnenstad om wat bezienswaardigheden te bekijken, koffie te drinken en in de middag de trein naar Luik, Maastricht en Eindhoven te nemen. We staan bij de kerk van Saint Auban, als er een auto naast ons stopt. De bestuurster vraagt ons lachend hoe de Camino ons bevalt, want ze heeft onze Jacobsschelp gezien. Vervolgens nodigt ze ons uit om een kopje koffie met haar te drinken in de stad om gezellig even te praten. Verbluft als we zijn, willen we er in eerste instantie voor bedanken. Dan leert zij ons lachend het inzicht van die dag: een pelgrim slaat nooit een aanbod af! Het wordt een heel gezellig koffieuurtje.
Sylvie Francotte is haar naam en ze heeft al heel wat grote stukken van de Camino gelopen. Een knieblessure speelt haar parten, maar dat gaat de goede kant op. Een vrolijke, enthousiaste vrouw, overborrelend van enthousiasme voor de Camino. Ze geeft ons allerlei nuttige tips m.b.t. de route, nuttige kaarten e.d. Ze heeft zelf een website:
www.radiocamino.net Kijk er maar eens op.
Op haar aanraden hebben we nog een bezoek gebracht aan het museum waar een reliek van Jacobus de Meerdere en de kunstwerken van Frère Hugo d'Oignies te zien zijn. De moeite waard! Sylvie: 'het was goed u te hebben mogen ontmoeten' Nogmaals dank!
We nemen om 13.14 de trein naar Luik en zijn om 16.00 in Eindhoven.
Een voorlopig einde aan een wel heel bijzondere tocht. We hebben er in alle opzichten van genoten en zijn er door geraakt. Lieve mensen ontmoet. In het begin was het best zwaar, maar allengs ging het steeds beter en begon de rugzak ook steeds minder zwaar aan te voelen. Sterker nog, ik ervaar hem onderhand als een stuntje in de rug. Ook de spieren zijn gaandeweg aardig getraind. We willen proberen wel onze dagafstand wat groter te krijgen.
Inzicht voor vandaag: pas op de plaats.
We gaan zeker weer verder, dat zal ergens medio april zijn en dan zal dat voor veel langere tijd zijn. Onze score: 168 km in 10 dagen, 239.662 stappen. Zonder blaren thuisgekomen.