Slow down

31-8-12 Triacastela naar Sarria 24,5 km. Wat het boekje ons voorspiegelt komt niet uit. Het belooft een vlakke etappe te worden, maar niets is minder waar. Heuvel op en heuvel af. Wel een prachtige wandeling door bos en heuvelland. Veel rivieren met stroomversnellingen en watervalletjes. Schilderachtige bergdorpen met opnieuw de koeien op ons pad. Onze eerste stop is Samos, bekend om zijn Benedictijner klooster San Julian de Samos. We krijgen een rondleiding. Met name de kerk en de sacristie zijn heel mooi. We lopen vandaag met z'n vieren, Barbara, Dominique en wij. Zo nu en dan is het even wachten op elkaar. Het weer is uitstekend. In Galicië kan het nog wel eens regenen als gevolg van het zeeklimaat en de temperatuur is 21 gr. Ook voor de komende dagen blijft het zonnig. Na een langdurende wandeling van 7 uur komen we eindelijk in Sarria. Moe en met pijnlijke voeten, maar we hebben het weer gedaan.
Nog 5 dagen en 108 km. tot Santiago.

1-9-12 Slow down. Sarria naar Portomarin, 21,5 km. De wandeling is qua karakter even mooi en inspannend als gisteren. Prachtige zonsopgang met aan de andere kant de nog volle maan. Galicië is een mooie streek. Aangename temperatuur.  Vandaag passeren we de 100 km. grens naar Santiago. Een extra biertje wordt er op gedronken. In Portomarin komen we de Vuelta weer tegen met het hele circus er omheen. De etappe morgen is weer een pittige en omdat de benen en de voeten het de laatste dagen al zwaar gehad hebben doen we het rustig  aan. Dat heeft als consequentie dat we een dag later in Santiago zijn, op 6 september. Een beetje langzaam afkicken. We gaan slapen onder het geluid van een big band op de Plaza Major. Het is weer feest in de stad.

2-9-12 Portomarín-Airexe, 17 km. Weer een echte Caminodag! We lopen door een prachtig bos! Er hangt een bijzondere sfeer. Niemand om me heen, alleen. Dan komt zo maar weer die sterke emotie van grote vreugde en ja hoor, daar biggelen de tranen weer. Ik voelde de nabijheid van een Grote Kracht en dat was een ongelooflijk goed gevoel. Ik hoop dat ik dat gevoel zal kunnen vasthouden als we eenmaal weer thuis zijn. Het landschap is weer een lust voor het oog. Het is heel druk op het pad, waarschijnlijk ook met weekendlopers. We logeren in een kraakhelder pensionnetje. Zeker geen last van bedwantsen of zoals Dominique ze noemt, 'punaises de lit'.