Engelen op de Camino

22-6-12 Bernadette Soubirou. Vandaag hebben we er een toeristisch dagje van gemaakt. Vanmorgen met de trein van Charité naar Nevers gegaan. De stad van o.a. Bernadette. We logeren in Espace Bernadette, het klooster van les Soeurs de Charité. Het doet nu dienst als retraitehuis en pelgrimsonderdak. Bernadette is, na de verschijning van Maria aan haar in Lourdes, hier in het klooster getreden. Een bijzondere en ontroerende plek. Een groot verschil met Lourdes zelf, hier heerst rust en eenvoud maar wel in een mooie entourage. Hier ontmoeten wij Ciro, een Italiaan, drievoudig Santiagoganger en werkzaam als vrijwilliger in het klooster. Nevers is een levendige stad met mooie oude gebouwen. De kathedraal van St. Cyr heeft wonderschone glas in lood ramen. Zelden zulke mooie gezien. Verder leuke ontmoetingen met een Amerikaans, Nederlands en Belgisch echtpaar, die hier op vakantie zijn. Het caminogevoel begint langzaam terug te komen. Morgevroeg gaan we weer te voet. Nu via de zuidelijke route richting het zuiden, vandaar de oversteek naar Nevers. Pieter heeft wat aanpassingen aan zijn schoenen gedaan in de hoop dat dit wat beter loopt.

23-6-12 Verdwaald, perdu!! Nevers naar Mars sur Allier, 27 km, waarvan 5 km om! Het is schitterend wandelweer, zonnig, niet te warm. Al vroeg op pad. In Nevers is het markt. Een kar staat er met' Echter Käse aus Holland'. In het voorbijgaan vraag ik: Spreek je ook Hollands? Jazeker is het antwoord! Even een praatje gemaakt. Erik heet hij en is 3 jaar geleden naar Frankrijk verhuisd en is een kaashandel begonnen. Hij was drukker van beroep in Nederland. Hij doet goede zaken. De Fransen zijn dol op onze Hollandse kaas! We gaan weer verder en ontmoeten tijdens onze wandeling 4 pelgrims! Wilfriede en Johann, die uit Hamburg zijn komen lopen en 2 lieve Franse meisjes van hooguit 18 jaar. Zij zijn in Vezelay gestart en ook onderweg naar Santiago! Hoefden wij vroeger niet mee aan te komen op die leeftijd. De wegwijzers van de camino zijn op het laatste stuk verdwenen en moeten we het louter met de beschrijving doen. De gps brengt voor een deel uitkomst, maar ons adres ligt echt midden in de knoek. We weten het niet meer, perdu! Op moment dat we het nog maar eens vragen, stopt achter ons onze gastheer, die door zijn moeder op pad gestuurd is om ons te zoeken. We belanden op een prachtige boerderij met twee Welsh Springers spaniels, die ons veel aan onze eigen Britt doen denken. Heerlijk gegeten en gedronken (wijn) met Mme Juban en haar zoon Michel. Hij is een vrolijke humoristische man en spreekt ook nog wat Engels met dat leuke Franse accent. Het doet je denken aan 'Allo,allo, die oorlogsserie op tv, heeel lang geleden. We gaan vroeg naar bed.

24-6-12 Smokkelen. Mars sur Allier via St. Pierre le Moûtier naar Lurcy Levis, 26 km, 36400 st.
Michel heeft ons met de auto afgezet op de pelgrimsroute. Vandaag hebben we onze verloren km weer een beetje ingehaald. We lopen hier door een vriendelijk landschap, het is vlak tot iets heuvelachtig. Lastig is het lopen door de met gras, bramentakken en brandnetels overwoekerde graspaden. Mooie veldbloemen langs de paden, kleurige vlinders en veel roofvogels, die op zoek zijn naar hun buit. We snijden een deel van de route af door langs de D 978 te lopen. Dat scheelt, maar wel enig verkeer, oppassen dus! Mijn Frans behoeft nog enige verbetering. Ik had de prijs van de kamer verkeerd verstaan. Mooie kamer, maar viel iets duurder uit. Foutje! Lurcy Levis is een leuk plaatsje.

25-6-12 Psychologie en op tijd eten. Lurcy Levis via Valigny, Ainay-le -Chateau, 29 km, 41890 st.
Loodgrijs en regen, de gehele dag! Ook hier kan het van de ene op de andere dag dus enorm verschillen. We hebben een lange etappe voor de boeg. Na 10 km en 3 uur hebben onze eerste stop, we druipen uit in de eerste de beste koffietent in Valigny. De patron zal blij met ons geweest zijn. We zijn allebei al doodmoe en hebben nog 18 km te gaan! De psychologische invloed van het troosteloze weer en de afstand? We eten beiden een calorie bommetje i. d.v. een amandelcroissant met spijs en gaan weer op pad. We hebben duidelijk last van een lichte hongerklap, want hierna gaat het een stuk beter. Om onze krachten goed te verdelen besluiten we langs de D 64 te blijven lopen en niet door het drassige bos en weiland te lopen, want dat kost veel energie. We lopen langs de weg met matig verkeer. De auto's rijden soms heel hard en wijken nauwelijks uit. We zijn ons kennelijk niet bewust, wat voor moordwerktuig we met een auto in handen hebben. Het lopen gaat gestaag en nu schieten we goed op. Trouwens als ik moe wordt en het lopen moeizaam gaat doe ik een verzoekje aan St. Jacob of hij me een poosje wil dragen. Na een minuut of wat gaat het lopen dan ineens weer beter. Velen zullen het onzin vinden, maar bij mij werkt het en daar gaat het tenslotte om. Om half vijf zijn we in Charenton-du-Cher. We hebben een gemiddelde van 4.7 km gelopen en dat onder deze omstandigheden.
We logeren bij Chantal Mativon, 71 jaar. Het huis is groot en als een paleis ingericht. Ze woont er helemaal alleen. Wel wat vergane glorie. Juul en Bernard zouden zich hier wel thuis gevoeld hebben. We hebben een gezellige en lekkere maaltijd. Morgen doen we het iets rustiger aan.

26-6-12 Charenton via St. Amand Montrond naar Arcomps, 22 km, 31794 st. Vandaag voert de wandeling o.a. langs het Kanaal de Berry. We nemen een lange stop in St. Amand-Montrond. Hele leuke plaats. Op een terras een overheerlijke salade gegeten. In de middag komt de zon en wordt het warm. Pieter heeft last van blaren. Onderweg worden de sokken verwisseld. Ik ben zeer gelukkig, nog steeds geen blaren. Het wordt tijd voor een ode aan mijn voeten.
Ons slaapadres ligt een stuk van de route. Op het moment dat we naar ons bed beginnen te verlangen stopt er een auto met daarin onze gastvrouw: stap maar in, want jullie zijn er nog lang niet! St. Jacob zorgt ook voor alles. Opnieuw staan we verbaasd. Een grote boerderij en bij het hele complex hoort ook nog een chateau, maar daar woont haar broer. Lucie verwelkomt ons hartelijk met drinken en koekjes. Pieter voelt zich niet lekker en heeft de bibbers. Lijkt op een griepje. Kijken hoe het morgen verder gaat.

27-6-12 Een engel op onze camino. Van Arcomps naar Chateaumeillant, 29 km, niet te voet maar met de auto. Bij het opstaan voelt Pieter zich nog steeds beroerd. Een optelsom van een kou-tje, vermoeidheid en de blaar aan zijn voet. Het is niet mogelijk om te gaan lopen. Wat zullen we doen? Een dagje bij Lucie blijven? Toch willen we wel door. Lucie oppert het plan om ons met de auto naar Chateau Meillant te brengen om daar op de camping een rustdag te nemen. De engel regelt het allemaal voor ons en brengt ons weg. Als ik haar bedank en zeg hoe genereus en zorgzaam ze voor ons is zegt ze: iedere pelgrim die bij mij komt is een ' cadeau de Dieu, cretien ou pas de cretien'. Echt weer de camino!
In Chateau Meillant hebben we een heerlijk kamertje in de pelgrimsopvang. Pieter kan een beetje uitzieken en ik ga de was doen op de camping en naar de pharmacie voor wat extra verbandmateriaal. Zijn blaar ziet er erg naar uit. Voor Pieter een dag van motivatiecrisis, nog al wiedes als je niet lekker bent! Ook dit hoort bij de camino, het nemen van hobbels en proberen door te zetten.

28-6-12 Vroege vogels. Chateau Meillant naar La Chatre, 20 km. Om 7.00 gaan lopen, om de warmte wat te ontwijken. Pieter met een paracetamol in de kraag, zodat het wat minder ziek voelt. Het gaat boven verwachting goed en om 13.00 zijn we in La Chatre. We logeren in Centre Louis Pasteur, een jeugdherberg. Gloedhemeltje nieuw. De kamer is mooi, maar de olifant kan in deze porceleinkast geen kwaad, zeer sober, maar een heerlijke douche. We hebben de tijd om wat in stad rond te kijken. Het kou-tje van Pieter lijkt op zijn retour en de blaar ziet er rustig uit. Plan, morgen weer vroeg vertrekken.

:SMS update:: 8 juli 2012 :
Even tussendoor, we hebben namenlijk geen wifi hier voor het complete verslag. We zijn inmiddels voorbij limoges en zijn nu in La Coquille, vandaag 32km. Het weer, veel regen maar ook zon.