Rome Veroli

Rome Veroli

Maandag 15 juni 2015 dag 1
Eersel naar Rome.

Vanaf 11.00 met bus en trein naar Rotterdam airport.
Hier hebben we alweer een leuk gesprek met 2 Rotterdamse taxichauffeurs. Ze kunnen niet geloven dat we zó lang willen gaan lopen. Voor € 5000 wil een van hen ons wel brengen. Even later doet hij het al voor € 3500. Toch maar niet gedaan.
Rotterdam heeft een aangenaam rustig vliegveld, niet overbevolkt. Je kunt vanaf het terras alle vliegtuigen binnen zien komen. Het zijn er 4 in twee uur tijd!
Eenmaal in Rome met de trein naar Termini en de bus naar Trastevere.
Pieter weet zelfs in het donker nog feilloos de weg naar het pelgrimshuis te vinden! Knap!
Een hartelijk weerzien met Barbara en de hospitalieri volgt.
Bijzonder om weer op deze plek te zijn, die vorig jaar ons eindpunt was.
Op de slaapzaal is het al donker, dus als een muis ons bed in gekropen.

Dinsdag 16 juni 2015 Dag 2
Een dagje Rome, licht bewolkt, zonnig 25 gr.

Redelijk geslapen, vroeg wakker. Om 8.00 ontbijt met de andere pelgrims. Er zijn er niet veel en het is voor hen hier het eindpunt. Komen uit Colorado, Leipzig en Dublin.
Overdag is het niet de bedoeling dat je in het pelgrimshuis blijft, want er moet gepoetst worden. Dus al bijtijds op pad naar ons stamkroegje in Trastevere voor de koffie.

Onze tweede stop is om de hoek: de kerk van Santa Maria di Trastevere. Wellicht een der mooiste kerken hier in Rome. We steken een kaars op voor Joop en Nel en we vragen Maria hun kracht en troost te geven.
We gaan er een goede gewoonte van maken om regelmatig ergens een kaars op te steken met een speciale intentie.
Wat zou het geweldig zijn om in deze kerk met een van de koren te mogen zingen. Regina Coelis en het Domine Salvam Fac zullen hier nóg mooier klinken.
Iets voor het jaarlijkse uitje??????
De rest van de dag zwerven we nog wat door Rome.
Het blijft een indrukwekkende stad met zijn schat aan cultuur en historie.
Tegen drie uur is het tijd voor siësta. We hebben genoten van deze eerste dag. In de avond met Barbara en Marco gezellig gegeten en bijgepraat.

Woensdag 17 juni 2015 , dag 3, licht bewolkt 25 gr.
Rome naar Frattocchie, 22,5 km

Op de heerbaan van de Romeinse legers: de Via Appia Antica

Om 9.00 uit Rome vertrokken na de voetwassing ceremonie in het Pelgrimshuis.
We zijn snel Rome uit en komen op de Via Appia Antica.
Deze oude Romeinse heerbaan is in zijn gehele lengte van 15 km één uitgestrekt archeologisch monument. Om de honderd meter staat er wel een ruïne.
Het is er mooi met cypressen en parasoldennen. Hier gingen de Romeinse legers duizenden jaren geleden overheen. En nu lopen wij er!
Wij doen het rustig aan om langzaam in ons ritme te komen.
In de kerk 'Domine Quo Vadis' steken we een kaars op voor Henriette uit Eersel. Ze moet sinds kort haar man missen en vragen om sterkte voor haar.
De Via Appia Antica is één rechte weg. De weg kwijtraken zal je niet lukken, ook al zijn er totaal geen aanwijzingen, dat je op de Via Francigena del Sud zit.
Het laatste stuk van de Via Appia is niet mooi. Het is er vies met overal zwerfafval. We hebben beiden in de gaten, dat er iets vreemds gaande is. Pieter zegt het en ik denk het op dat moment: is dit een ontmoetingsplaats voor gay's?
Uiteindelijk stoppen we in Frattocchie en logeren in B&B Villino Lory. De buurvrouw vangt ons gastvrij op bij het nog niet thuis zijn van de gastvrouw.
We zijn moe van deze eerste dag. Morgen wacht ons het eerste klimwerk, dus vroeg slapen.

Donderdag 18 juni 2015, dag 4, zonnig 25 gr.

Frattocchie naar Artena, 32 km ( gaan we lopend niet halen). Een dag vol ontmoetingen.

Om 7.30 op pad gegaan. Ons wacht een flinke inspanning. Het gaat alleen maar bergop. Bij onze 1e koffiestop raak ik in gesprek met een donkere sokkenverkoper. Hij wil graag zijn verhaal doen. Hij komt uit Nigeria, 38 jaar. Hij vertelt dat in Nigeria, via de tv, Europa wordt voorgesteld als zijnde het paradijs. Maar dat is helemaal niet zo, is hij achtergekomen. Hij denkt erover terug te gaan naar zijn familie. Opgeleid als electriciën kan hij niet aan de slag komen, omdat hij hier geen papieren heeft. Hij is gelovig en hoopt dat O.L. Heer hem helpen zal. 3 Paar sokken kosten € 5. We geven hem € 5, de sokken mag hij houden. Hij begint bijna te huilen.
We vervolgen onze weg en komen in Grottaferrata een religieuze tegen. Vol belangstelling vraagt ze waar we vandaan komen en waar we naar toe gaan. Ze is ontroerd en zou graag met ons meegaan, maar ze is te oud geworden. Met twee zachte zoenen en een kruis op ons voorhoofd neemt ze afscheid. Dat kruisje zal in het verloop van de dag ons nog verder helpen.
We komen in een mooi bosrijk gebied, lopen afwisselend door zon en schaduw. Tegen 14.00 gaan we op zoek naar een B&B. We hebben een adres maar we kunnen het niet vinden, zelfs niet met de hulp van de buurtbewoners.
We besluiten op zoek te gaan naar de dichtstbijzijnde bushalte richting Artena.
Onderweg naar de bushalte stopt een auto met daarin onze engel, met de naam, Teresa. Ze is enthousiast en wil ons wel naar de bushalte rijden. Ach nee, ik breng jullie wel naar Artena. Al rijdend vertelt ze dat ze geen baan heeft en ook nog dakloos is! Soms slaapt ze in haar auto. Een hele gewone, gezellige vrouw.
Eerst brengt ze ons naar het Convento di Capucchini.
Helaas geen mogelijkheid tot overnachting. Dan brengt ze ons naar het oude Artena boven op de berg, naar Albergo Chiòcchiò. Een gift voor haar bijna lege benzinetank wil ze onder geen voorwaarde hebben. Wát een prachtig mens. Ze vraagt of we voor haar willen bidden, dat O.L. Heer haar beschermt. Dat zullen we zeker doen.
We krijgen haar emailadres en daarna is ze weg.
En tja, daar staan we dan met al onze rijkdom.... .....!

Vrijdag 19 juni 2015, dag 5, warm!!

Artena naar Anegni, 30 km, waarvan de laatste 10 met de bus.

We verlaten Albergo de Koekkoek tegen achten. Hier hebben we kennis gemaakt met la cucina italiana, benissima! Heel lekker gegeten.
Deze etappe voert ons met name langs asfaltwegen en dat maakt deze tocht heeel warm met zo nu en dan wat schaduw. Aan het begin waarschuwt een man ons voor een stuk bos, waarvan het pad verspert is. Eigenwijs natuurlijk, toch doorlopen. De eerste versperring, daar komen we nog wel langs, maar daarna is het pad volledig dichtgegroeid met braamstruiken. Geen doorkomen aan. We blijven allebei, tot bloedens toe, in de bramenstruiken hangen. Onze armen lijken wel getatoeëerd.
We gaan weer terug en bedenken een alternatief, wel een extra km erbij.
De route blijft op asfaltwegen met soms veel verkeer. Niet echt fijn. Zo'n 10 km voor Anagni gaan we onze duim opsteken, helaas zonder resultaat. Bij een bar krijgen we ijskoud water aangeboden en vlak daarbij ligt een station, van waaruit de bus naar Anagni gaat. Het komt voor ons als een geschenk uit de hemel, want we zijn keimoe. We kunnen zó de bus inspringen.
Al snel zijn we in het centrum en vinden met hulp van een vriendelijke heer een B&B ( bij zijn vrouw blijkt later). We slapen liever bij zusters, maar zijn er pal voorbij gelopen.


Zaterdag 20 juni, dag 6, zonnig, minder warm.
Anagni naar Veroli, 27 km

Wat overkomt ons nu toch weer!
Al om 7.30 op pad, want we willen deze etappe nu wel eens op eigen kracht uitlopen.
Hoe anders gaat het lopen!
De afdaling vanaf Anagni is steil, onze schokbrekers hebben we hard nodig. We volgen verder een rustige weg in vrijwel vlak terrein en krijgen gezelschap van een Italiaan, die zijn dagelijkse rondje door de campagna maakt.
Na zo'n km of 12 rusten we even langs de weg en kijken in ons routeboek. Nu begint het verhaal voor vandaag.
Er stopt een dikke auto langs de weg en de man vraagt of we problemen hebben. Nee hoor! Waar gaan jullie naar toe? Oh, eerst naar Ferentino. Bene, zegt hij, stap maar in , ik breng jullie wel even. We kijken elkaar aan en schieten in de lach. Een pelgrim zegt geen nee op een aanbod.
Eenmaal in de auto stelt hij zich voor, Emilio, ik ben dierenarts. Hij wil ons graag Ferentino laten zien, maar ik moet eerst even naar een 'patiënt'. Ik kom jullie om 12.30 weer halen en dan lunchen jullie bij mij. We hebben weinig in te brengen. Ferentino is een prachtig, eeuwenoud stadje met uiterst smalle straatjes. Met zijn dikke auto toert hij ons rond. Vervolgens neemt hij ons mee naar zijn huis, waar hij voor ons een heerlijke pasta kookt, wij ingewijd worden in de échte Italiaanse keuken en en passant nog Italiaanse les krijgen. Zijn vrouw is er op dat moment niet. Zijn huis is prachtig en smaakvol ingericht. Het is een aangenaam verblijf. Inmiddels is het tegen half drie geworden, verder lopen heeft geen zin. Jullie begrijpen het al, we worden keurig in Veroli afgezet. We zijn totaal verbluft en accepteren dat we vandaag een rustdag hebben.
Bij een museum worden we naar binnen gehaald en getrakteerd op een rondleiding. Het vinden van onderdak was geen probleem. Moe van de cursus Italiaans en het vele praten vroeg naar bed.