Meseta

12-8-12 Santo Domingo naar Belorado, 23 km. Het is een stuk minder warm, er is bewolking en het lijkt te kunnen gaan regenen. De wandeling voert ons via de heuvels voor een groot deel langs de N-120 en dat maakt het een beetje saai. Dan merk je ook hoeveel lawaai verkeer maakt. Belorado, een kleine stad, oogt een stuk minder welvarend dan Santo Domingo. Er is zondagmarkt en hele zwermen Spaanse gezinnen zijn naar de Plaza Mayor gekomen. We logeren in Pension Toñi, heerlijk geslapen tijdens de siësta. Dat we niet in de albergues slapen heeft het voordeel van de rust en privacy, maar het nadeel is dat je minder contact hebt met de andere pelgrims. Die ontmoeten we onderweg wel weer. De  Olympische Spelen zijn geloven we alweer voorbij. Hebben we vrijwel niets van gehoord of gezien. Zijn er nog gouden medailles gescoord? 

13-8-12 Belorado naar San Juan de Ortega, 24 km. Weer een mooie wandeling! Het begint zwaar bewolkt , maar dan komt de zon op en die zorgt voor een prachtig ochtendrood. Rond 10.00 schijnt de zon weer volop. We lopen voornamelijk over keienpaden van grove steen. We zijn blij met onze stevige wandelschoenen, want als je ziet op wat voor schoeisel er soms gelopen wordt, dan is dat geen feest voor je voetzolen. Er zit een flinke klim in, maar dat gaat goed. Het laatste stuk gaat door het bos, waar de hei volop bloeit. San Juan de Ortega is vernoemd naar een bisschop, die de kerk hier heeft gesticht. Het is een klein gehucht, dat volledig van de Camino bestaat. Het Franse gezin ( ouders met 3 meisjes), waar we kennis mee gemaakt hebben gaan aan hun laatste etappe beginnen. Na Burgos gaan ze weer naar huis. Ze lopen al 10 jaar lang tijdens hun vakantie iedere keer een stuk van de Camino. Zo kan het ook. Hier in Spanje heeft de Camino, in ieder geval in de maand augustus, meer een sociale en sportieve functie, dan dat het religieuze, spirituele aspect op de voorgrond staat. Het is in ieder geval leuk om de jonge mensen te ontmoeten en meer van hun achtergrond te weten. 

14-8-12 San Juan de Ortega naar Burgos, 27,5 km. Weer even doorstappen dus. In de eerste helft zit een klim over een rotspad met flinke keien. Een beetje klauteren is het. We realiseren ons dat die keien onnoemelijk oud moeten zijn en wij struinen daar nu overheen. Geeft een bijzonder gevoel. De eeuwigheid en wij, nietig en toch ook weer groot. In de 2e helft van de morgen lopen we op Burgos aan. Het is de hoofdstad van Castilië. Een grote stad is het. We worden om het vliegveld geleid en vervolgens door een groot industriegebied alvorens we de èchte stad bereiken . Het is hier prima geregeld! D.m.v. de gele pijlen van de Camino wordt je zonder problemen de stad in geloodst en ze voeren je tot voor de kathedraal. Mooie, drukke stad. Al gauw weer een hotelletje gevonden. De kathedraal van Burgos heeft enorme afmetingen. De torens doen qua bouwstijl aan Barcelona denken. Het interieur is een ware overdaad aan religieuze kunst. Van ons mag het gerust wat minder. We hebben ook het gevoel dat al die pracht en praal afdoet aan de devotie. Je krijgt niet het gevoel dat je God's huis binnen stapt. Het is min of meer een toeristische attractie geworden. 
Vandaag hebben we tijdens de koffie kennis gemaakt met David uit Brighton. Hij heeft zijn skateboard meegenomen en als het enigszins kan suist hij met dat ding de hellingen af. Helaas zijn de hellingen, die daarvoor geschikt zijn maar dun gezaaid. Toch vindt hij het de moeite van het sjouwen waard. Leuke gast! We laten ons voor Koen op het skateboard op de foto zetten. 
Nog 485 km. te gaan. 

15-8-12 Maria Hemelvaart. Vandaag bereikte ons het droeve bericht van het onverwachte overlijden van Tante Cock. Een tante van Pieter. Ze is 82 jaar geworden. Ons medeleven en gedachten gaan uit naar haar kinderen, kleinkinderen en haar broer, die haar hebben moeten loslaten en zonder haar verder moeten gaan. Ook denken we aan Ma, Janny en Lilian in wier levens zij een speciale plaats innam. Voor neven en nichten was zij altijd een vrolijke en belangstellende vrouw. Ze is nu terug naar haar Bron, we zullen haar missen in onze familiekring.

15-8-12 Burgos naar Hornillos del Camino, 20 km. De Spanjaarden hebben een vrije dag, het is het feest van Maria Hemelvaart. Het is koud, zo'n 18 gr., zwaarbewolkt, zo nu en dan regen en het waait aardig. Geen slecht begin van wat ze 'de gesel van de Camino' noemen, de Meseta.  De Meseta is een hoogvlakte, die zich kenmerkt door de hoge temperaturen, eentonig landschap, onherbergzaamheid en weinig tot geen schaduw. Deze hoogvlakte begint voorbij Burgos en loopt tot Léon, 160 km. verderop. We wachten maar af wat het worden gaat. Pieter heeft in ieder geval zijn parasol bij zich. Onderweg zien we heel wat jagers in het veld op jacht naar klein wild. Als ze maar niet in onze richting schieten. We maken kennis met Dominique, een Fransman. We helpen hem een handje als hij tijdens een regenbui staat te stoeien met zijn poncho.

16-8-12 Hornillos del Camino via Hontanas naar Castrojeriz, 20,5 km. Het is koud vanmorgen, 12 gr. op zijn hoogst. We lopen door de heuvels met onafzienbare velden gemaaid graan. Er staat een lekker windje en dat maakt het lopen aangenaam als de zon eenmaal aan de hemel staat. Het landschap heeft zijn eigen charme. Of we dat over 100 km. nog zeggen kunnen we nu niet voorspellen. Het dorp Hontanas wil maar niet komen en dan ineens duikt het pad naar beneden en ligt in de kom van de heuvels daar een pittoresk dorpje, waar we onze koffiestop houden. Castrojeriz is een klein stadje waar opvallend veel restauratiewerkzaamheden plaatsvinden( Europese subsidie?) en verder weinig te doen is. Er zijn 3 kerken, maar slechts 1 kroegje. Wat er wel is , is een heerlijke rommelige, maar goed gesorteerde outdoorshop met een uiterst charmante winkelier op leeftijd. Pieter heeft zijn 1e paar sokken versleten, de gaten erin gelopen. We gaan de deur uit met een paar mooie wollen sokken. 's-Middags brengen we een gezellig uurtje door met 4 Koreaanse jongelui en een Amerikaanse, Liza. We leren zo het een en ander over Koreaanse gewoonten. Ze zijn b.v. niet gewend met ouderen (zoals wij) op gelijk niveau te praten. Dit is voor hen heel bijzonder. Zo heeft iedere pelgrim zijn eigen verhaal en dat maakt de ontmoetingen zo boeiend. We slapen maar weer eens in een albergue. 

17-8-12 Castrojeriz via Boadilla del Camino naar Frómista, 23 km. Slecht geslapen, toch maar weer naar een hostal. Tegen 6 uur op pad. Buiten het stadje een flinke klim van 12% omhoog en 18% naar beneden. Dat kunnen we maar gehad hebben. We drinken koffie bij een stalletje langs de weg, 'koek en zopie' in the middle of knowhere. Het kanaal van Castilla brengt ons naar Frómista. Er bevindt zich daar een 4-traps stuw uit de 12e eeuw. Hier in Spanje, net als in Frankrijk zijn veel heel oude gebouwen bewaard gebleven. Een rijke historie hebben ze hier en ze zijn er trots op. In de kerk van San Pedro bezoeken we een speciaal voor pelgrims georganiseerd gitaarconcert. We hebben ervan genoten.  We eten samen met Barbara, een Italiaanse, die we sinds Pamplona al kennen en met Dominique, de Fransman. We kunnen goed met elkaar overweg.
Dat is hier op de Camino ook zo bijzonder. Je krijgt voor max. € 10,00 een smakelijk 3-gangen menu voorgezet incl. een fles wijn en een fles water. Wie doet ons wat. Nog 421 km. te gaan. 

18-8-12 Frómista naar Carrión de los Condes, 18 km. Kunnen we kort over zijn, een saai recht pad langs een autoweg. In Carrión is het keidruk, de Vuelta schijnt langs te komen. We vinden gelukkig een goede slaapplaats in het klooster van Santa Clara. Ook hier weer tot diep in de nacht feest.