Bijzondere momenten
Blijf op de hoogte en volg Pieter en Trudy
27 Augustus 2012 | Spanje, Ponferrada
23-8-12 Poco a poco. León naar San Martin del Camino 26,5 km. Beetje bij beetje komen we dichterbij. Het was vanaf León één langgerekt lint van bebouwing en industrieterreinen en het ging langs een zeer drukke verkeersweg. Niet zo inspirerend dus. Mooie gelegenheid om kilometers te maken. Alvast wat kilometers van de volgende etappe erbij gelopen. Prima wandelweer met een lichte bries erbij en niet al te warm. We slapen in de albergue Santa Ana en hebben een eigen kamer. Goed voor elkaar dus. De vaste kern pelgrims heeft zich een beetje verspreid, maar we zullen ze zeker in Astorga weer tegenkomen. Even afwachten of we daar een goeie slaapplek kunnen vinden, want alle hostels zitten er al vol vanwege een festival. Alweer feesten geblazen.
24-8-12 l'Esprit du Chemin. San Martin via Hospital de Orbigo, Astorga naar Murias de Rechivaldo, 28 km. Een bijzondere dag met een speciaal gevoel. Opnieuw om 6.00 van start. Al wandelend in het schemerlicht krijg ik een heel blij gevoel. Heerlijk om de duisternis te zien plaatsmaken voor het licht. Al mijmerend denk ik aan alle mensen die ons lief zijn, kinderen, kleinkindertjes, naaste familie, al onze vrienden en bekenden in het land. Tegelijkertijd denk ik ook aan al hun vreugden, zorgen, verdriet en hun persoonlijke verliezen, waarmee niet alleen wij maar ook zij mee te maken hebben gehad. Daaraan te denken maakt me op dat moment emotioneel en ik begin zomaar een potje te huilen. Het op dat moment voelen van die verbondenheid met iedereen en alles is m.i. l'Esprit du Chemin. Ik heb dat gevoel al eerder tijdens onze reis ervaren, maar niet zo sterk als deze keer. Dat is kennelijk wat de Camino bij je losmaakt. Als ik het wat later aan Pieter vertel heeft hij ook datzelfde gevoel.
De streek is inmiddels heel wat aantrekkelijker geworden. We gaan weer over keienpaden en door bebossing. Onderweg scharrel ik nog wat mooie steentjes bij elkaar voor straks bij het Cruz de Ferro. Ergens op een heuvel staat Davide, een Spanjaard. Hij heeft een kleine uitspanning gebouwd. Ziet er super gezellig uit. Geen water, geen elektra. Hij woont daar en verkoopt allerlei lekkere vruchtensappen, eigen gebakken koekjes. We houden een heel gesprek over wat nu echt belangrijk is in het leven. We nemen met een knuffel afscheid van hem. Niet zo lang daarna lopen we Astorga binnen. Grote stad met kathedraal en o.a. het Palacio Gaudi, een mooi Gaudi bouwwerk. De kathedraal is helaas alleen als museum te bezichtigen. Nemen we niet de tijd voor want we willen nog door naar Murias. Op het plein van de kathedraal worden we aangesproken door een donkere man. Hij komt uit Ghana, heet Emanuel en is met een Spaanse getrouwd. Volgende week gaat hij 10 dagen de Camino lopen en vraagt ons honderduit. Hij is vol bewondering als hij hoort dat we vanuit Nederland zijn komen lopen. Hij weet hoe ver dat is want hij heeft familie in Haarlem en Arnhem wonen.
In Murias treffen we Dominique weer en zowaar 2 Nederlanders, Gerard op de fiets en Pierre te voet. Opnieuw een gezellig borreluur en avondmaaltijd. Een dag in alle opzichten in l'Esprit du Chemin met * *.
Nog 252 km. te gaan.
25-8-12 Murias de Rechivaldo naar Rabanal, 16 km. Rabanal ligt op 1150m boven zeeniveau. Er staat vanmorgen een snijdende koude wind, recht op de kop. Onze fleece is maar net toereikend om de kou tegen te houden. Het landschap is mooi, heuvelachtig en we zien in de verte de hoge heuvels, die we morgen gaan bedwingen . In Rabanal is het hele clubje pelgrims weer bij elkaar. Wie zijn dat allemaal:
Barbara, Italiaanse, journaliste bij een persbureau in Rome.
Dominique, Fransman uit Parijs, gepensioneerd en met 66 jaar de oudste van ons allen en weet veel op historisch gebied.
Con uit Coventry, een aardige, voorkomende Engelsman.
Dan het groepje jongelui:
David uit Brighton met zijn skateboard
Richard uit Oklahoma USA
Michael uit Ierland
Flaviana uit Edinburgh
Alice uit Londen
Sophia uit Hongarije
Lukas uit Oostenrijk
Fabio uit Italië
Fabian uit Duitsland
Het zijn stuk voor stuk leuke gasten, veel gevoel voor humor en we hebben een hoop plezier met elkaar en leren over en weer van elkaar. We nemen afscheid van Barbara, zij blijft nog een dagje in Rabanal. Het is altijd weer lastig afscheid te moeten nemen van mensen, waar je al heel wat middagen en avonden mee hebt doorgebracht. We zien haar zeker nog in Santiago.
26-8-12 Een Caminodag met * * * Rabanal via Foncebadón, het Cruz de Ferro naar Molinaseca, 24,5 km. In alle opzichten een prachtige dag. Onze wandeling voert ons onder een felblauwe lucht door prachtig landschap met bloeiende heide naar het hoogste punt op de Camino, het Cruz de Ferro, op 1504 m. Ook figuurlijk is het een hoogtepunt. Aan de voet van het kruis leggen alle pelgrims een steen neer, die zij op hun reis van thuis hebben meegenomen. In die steen laten zij al hun zorgen, verdriet, teleurstellingen in hun leven aan de voet van het kruis achter en gaan symbolisch als nieuwe mensen verder. Wij hebben vandaag ook een 3 tal stenen neergelegd. Een voor JW en Marieke, ze weten wel waarom. Een tweede steen voor al onze familieleden, vrienden en bekenden en tenslotte een steentje voor ons zelf. Maar ook heel belangrijk voor ons: we hebben de foto van Feike met een steen van het strand van Stavoren bij het kruis achtergelaten. We hopen dat zijn ziel rust heeft gevonden. Een ontroerend gebeuren.
Onderweg door hele lieflijke dorpjes gelopen en vervolgens een lange afdaling gemaakt naar Molinaseca. Over rotsachtige bergpaden met grote losliggende keien, geen eenvoudige klus. Moe van alle emoties, indrukken en het lange lopen komen we in Molinaseca aan. 's-Middags trakteren we, in de geest van Feike, de jonge pelgrims op een biertje.
27-8-12 Molinaseca naar Cacabelos, 23,4 km. Eerst lopen we door Ponferrada, een grote stad. Die kun je maar zo snel mogelijk uit zijn. De wandeling is vlak, maar het gaat wat moeizaam. De klim en de biertjes van gisteren zitten nog in de benen. We nemen een lange siësta en slapen 3 uur. Nog 187 km. te gaan. Dag van aankomst in Santiago, Deo volente, is 5 september.
24-8-12 l'Esprit du Chemin. San Martin via Hospital de Orbigo, Astorga naar Murias de Rechivaldo, 28 km. Een bijzondere dag met een speciaal gevoel. Opnieuw om 6.00 van start. Al wandelend in het schemerlicht krijg ik een heel blij gevoel. Heerlijk om de duisternis te zien plaatsmaken voor het licht. Al mijmerend denk ik aan alle mensen die ons lief zijn, kinderen, kleinkindertjes, naaste familie, al onze vrienden en bekenden in het land. Tegelijkertijd denk ik ook aan al hun vreugden, zorgen, verdriet en hun persoonlijke verliezen, waarmee niet alleen wij maar ook zij mee te maken hebben gehad. Daaraan te denken maakt me op dat moment emotioneel en ik begin zomaar een potje te huilen. Het op dat moment voelen van die verbondenheid met iedereen en alles is m.i. l'Esprit du Chemin. Ik heb dat gevoel al eerder tijdens onze reis ervaren, maar niet zo sterk als deze keer. Dat is kennelijk wat de Camino bij je losmaakt. Als ik het wat later aan Pieter vertel heeft hij ook datzelfde gevoel.
De streek is inmiddels heel wat aantrekkelijker geworden. We gaan weer over keienpaden en door bebossing. Onderweg scharrel ik nog wat mooie steentjes bij elkaar voor straks bij het Cruz de Ferro. Ergens op een heuvel staat Davide, een Spanjaard. Hij heeft een kleine uitspanning gebouwd. Ziet er super gezellig uit. Geen water, geen elektra. Hij woont daar en verkoopt allerlei lekkere vruchtensappen, eigen gebakken koekjes. We houden een heel gesprek over wat nu echt belangrijk is in het leven. We nemen met een knuffel afscheid van hem. Niet zo lang daarna lopen we Astorga binnen. Grote stad met kathedraal en o.a. het Palacio Gaudi, een mooi Gaudi bouwwerk. De kathedraal is helaas alleen als museum te bezichtigen. Nemen we niet de tijd voor want we willen nog door naar Murias. Op het plein van de kathedraal worden we aangesproken door een donkere man. Hij komt uit Ghana, heet Emanuel en is met een Spaanse getrouwd. Volgende week gaat hij 10 dagen de Camino lopen en vraagt ons honderduit. Hij is vol bewondering als hij hoort dat we vanuit Nederland zijn komen lopen. Hij weet hoe ver dat is want hij heeft familie in Haarlem en Arnhem wonen.
In Murias treffen we Dominique weer en zowaar 2 Nederlanders, Gerard op de fiets en Pierre te voet. Opnieuw een gezellig borreluur en avondmaaltijd. Een dag in alle opzichten in l'Esprit du Chemin met * *.
Nog 252 km. te gaan.
25-8-12 Murias de Rechivaldo naar Rabanal, 16 km. Rabanal ligt op 1150m boven zeeniveau. Er staat vanmorgen een snijdende koude wind, recht op de kop. Onze fleece is maar net toereikend om de kou tegen te houden. Het landschap is mooi, heuvelachtig en we zien in de verte de hoge heuvels, die we morgen gaan bedwingen . In Rabanal is het hele clubje pelgrims weer bij elkaar. Wie zijn dat allemaal:
Barbara, Italiaanse, journaliste bij een persbureau in Rome.
Dominique, Fransman uit Parijs, gepensioneerd en met 66 jaar de oudste van ons allen en weet veel op historisch gebied.
Con uit Coventry, een aardige, voorkomende Engelsman.
Dan het groepje jongelui:
David uit Brighton met zijn skateboard
Richard uit Oklahoma USA
Michael uit Ierland
Flaviana uit Edinburgh
Alice uit Londen
Sophia uit Hongarije
Lukas uit Oostenrijk
Fabio uit Italië
Fabian uit Duitsland
Het zijn stuk voor stuk leuke gasten, veel gevoel voor humor en we hebben een hoop plezier met elkaar en leren over en weer van elkaar. We nemen afscheid van Barbara, zij blijft nog een dagje in Rabanal. Het is altijd weer lastig afscheid te moeten nemen van mensen, waar je al heel wat middagen en avonden mee hebt doorgebracht. We zien haar zeker nog in Santiago.
26-8-12 Een Caminodag met * * * Rabanal via Foncebadón, het Cruz de Ferro naar Molinaseca, 24,5 km. In alle opzichten een prachtige dag. Onze wandeling voert ons onder een felblauwe lucht door prachtig landschap met bloeiende heide naar het hoogste punt op de Camino, het Cruz de Ferro, op 1504 m. Ook figuurlijk is het een hoogtepunt. Aan de voet van het kruis leggen alle pelgrims een steen neer, die zij op hun reis van thuis hebben meegenomen. In die steen laten zij al hun zorgen, verdriet, teleurstellingen in hun leven aan de voet van het kruis achter en gaan symbolisch als nieuwe mensen verder. Wij hebben vandaag ook een 3 tal stenen neergelegd. Een voor JW en Marieke, ze weten wel waarom. Een tweede steen voor al onze familieleden, vrienden en bekenden en tenslotte een steentje voor ons zelf. Maar ook heel belangrijk voor ons: we hebben de foto van Feike met een steen van het strand van Stavoren bij het kruis achtergelaten. We hopen dat zijn ziel rust heeft gevonden. Een ontroerend gebeuren.
Onderweg door hele lieflijke dorpjes gelopen en vervolgens een lange afdaling gemaakt naar Molinaseca. Over rotsachtige bergpaden met grote losliggende keien, geen eenvoudige klus. Moe van alle emoties, indrukken en het lange lopen komen we in Molinaseca aan. 's-Middags trakteren we, in de geest van Feike, de jonge pelgrims op een biertje.
27-8-12 Molinaseca naar Cacabelos, 23,4 km. Eerst lopen we door Ponferrada, een grote stad. Die kun je maar zo snel mogelijk uit zijn. De wandeling is vlak, maar het gaat wat moeizaam. De klim en de biertjes van gisteren zitten nog in de benen. We nemen een lange siësta en slapen 3 uur. Nog 187 km. te gaan. Dag van aankomst in Santiago, Deo volente, is 5 september.
-
27 Augustus 2012 - 22:14
T&J:
Wooooooooooohaaa! Wat een mooi verslag... Fijn, zoals jullie iedereen mee op reis nemen! Feike staat er mooi bij... Dikke kus van ons. -
27 Augustus 2012 - 23:29
Fryda:
Ha, lieverds, ik heb jullie gevolgd, zo byzonder... nog even en dan hebben jullie het gedaan !!! petje af hoor. liefs en knuffel van mij.
-
27 Augustus 2012 - 23:35
Yvonne:
Ongelooflijk hoe jullie dit doen, kilometer na kilometer en altijd vol goede moed, wat een prestatie. nog 187 km en dan zijn jullie er, het is haast niet te bevatten. Volgens mj wordt dat enorm afkicken na zoveel maanden aan een stuk wandelen. Jullie kunnen je lol in Nederland vast ook nog wel op!
Petje af hoor en dikke knuf, 3 september naar tante onco, zal je nog berichten hoe de controle was.
yv -
28 Augustus 2012 - 07:32
Korine:
Elke keer wanneer ik jullie reis verslagen lees is het net of we even over jullie schouders mee kijken. Wat zal het straks een feest zijn om aan te komen in Santiago, maar kan me ook voorstellen dat het na een paar dagen een beetje vreemd zal zijn dat dan deze reis voorbij is.
Nog veel sterkte, mooie ervaringen, ontmoetingen en plezier in de laatste kilometers die nog te gaan zijn.
Jw en korine -
28 Augustus 2012 - 09:46
Ineke Hopman:
Lieve Trudy en Pieter
Wat een mooie verhalen. Het ontroerde mij zeer en de heimwee naar de camino komt weer terug als ik dat allemaal lees .Het is zo herkenbaar. Geniet samen nog een tijd van de mensen die jullie onderweg ontmoeten, de prachtige omgeving en van het mooie weer want dat is hier wel anders.
Lieve groet, Ineke
en ook van Ben natuurlijk -
28 Augustus 2012 - 11:23
Mieke Wartna:
Ha lieve schatten,
Ik kijk elke dag weer uit naar een bericht van jullie in ffkuieren. Wat een mooie verhalen. Het laatste stuk is aangebroken. Ik voel nu al de emotie van het binnenkomen in Santiago, het lijkt wel of ik de weg zelf gelopen heb. Ik voel me verbonden met jullie. Een stevige omhelzing, mieke. -
28 Augustus 2012 - 21:34
Ciska:
Lieve Trudy en Pieter, jullie kunnen prachtig jullie gevoelens beschrijven. En dat komt denk ik,dat jullie jezelf tegen komen op deze reis. Het einde van de tocht is in zicht.En ik merk dat jullie steeds dichter tot de kern van het leven en de kern van jullie zijn zijn gekomen. Dit kan je alleen maar bereiken als je zo'n tocht maakt ,als je zo afziet, als je zoveel beleefd. Daarom kunnen jullie zo mooi jullie elke keer weer die reis beschrijven en zo mooi verwoorden wat je ziet en en voelt. wat zou ik graag jullie laatste dagje mee willen lopen.Geniet van elke kilometer die jullie nog moeten gaan. -
29 Augustus 2012 - 07:11
Marieke:
Dank weer voor jullie energie, verhalen en foto's. Geweldig zo mee te kunnen beleven.
Heel veel succes bij de laatste 'stenen'.
Liefs van mij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
